ประโุค- คำฉีพระบำรณ์ปฏิญาน ยศตะพดแป ภาค ๕ หน้า ๓๕ : หน้า 36/122

ประโุค- คำฉีพระบำรณ์ปฏิญาน ยศตะพดแป ภาค ๕ หน้า ๓๕ มจุโณ ต่อความตาย ( ปฐลโฒ ) อ. บุคคล กฎวา กระทำแล้ว อุตตา ชึ่งตุน อุปมิ ให้เป็นอุปมาน ม หายไม ไมพึงมา ม มาย ไมพึงยังบุคคลให้มำ อิติ ดั่งนี้ ๆ ( อุตโต ) อ. อรรถว่า สตฺตา อ. สัตว์ ท. สพฺเพษี แม้ ทั้งปวง ทนุเทค ครับเมื่ออาจฆ่า ปฏนตฺ ตอญู อุตตา ในตน ตนสุข ร่าอิสสะสุข ฐาตตสฺส ตอญ ส น ( อิติ ) ดั่งนี้ ตฺถุ ปกาสุ ในบท ท. เหล่านี้หนา ( ปฏทวสุ ) แห่งหมวด สองแห่งว่าด สพฺพ ทสฺเสนติ อิติ ดั่งนี้ ๆ ( อุตโต ) อ. อรรถว่า มรณสอปฺปิ ภ กณฑิวา ยอมหกลฺ แม้ต่อความตายนันเทียว อิติ ดั่งนี้ ( ปฏทสฺ ) แห่งบว่าวา มจุโณ อิติ ดั่งนี้ ๆ จ กี พุญฺญน อ. พุญฺญนะ อิฏิวา เทสนา แห่งเทศนา นี้ นิรวาสส เป็นคำไมมีส่วนเหลือ ( โหติ ) ย่อมเป็น ปน ส่วนว่า อุตฺโต อ. เนื้อความ สาวสะโส เป็นเนื้อความเป็นไปกันด้วยส่วน เหลือ ( โหติ ) ย่อมเป็น ๆ หิ เหมือนอย่างว่า เกริยา ครับเมื่อ กลอง รุจฺจนา อันพระราชา จารปิตาย ทรงยงารรมูให้เที่ยวไป แล้ว ( อานปนฺดุ ) เพื่ออันยังบุคคลให้รู้ว่า สพฺพ ท นา อ. ชน ท. ทั่งปวง สนุนปนฺดุ จงประชุมกัน อิติ คํนี้ เสสา หนา อ. ชน ท. ผู้นำเลิศ จปฺปฤวกา เว้น ราชมหามบุตร ซึ่งพระราชาและ มหาอามาตย์ของพระราชา ท. สนฺนิปฺนุติ ย่อมประชุมกัน ยา