คำอธิษฐานและบทเรียนจากพระธรรมเทวดา : หน้า 108/122

ประโยค คำอธิษฐานซึ่งพระธรรมเทวดานี้ ซาตา ยังจาก สโมธานูดาวา ทรงให้ตั้งลงพร้อมแล้ว( วนเนณ ) ด้วยพระดำรัสว่า ราชา อ. พระราชา ตา ในกาลนั้น อนุโท เป็นภิญญีชื่อว่าอานนท์ อโสสะ ได้เป็นแล้ว ( เอตรธี ) ในกาลนี้นั้น พราหมณ์โณ อ. พราหมณ์ ( ตตา ) ในกาลนั้น โลภพาย เป็นภิญญีชื่อว่าโลภพาย ( อโหสิ ) ได้เป็นแล้ว ( เอตรธี ) ในกาลนี้นั้น โมหาคต็อ อ. มหาคลิ่้งชื่อว่าโลมหัต ( ตตา ) ในกาลนั้น อเหวา เป็นเราบั้นเทียว ( อโหสิ ) ได้เป็นแล้ว ( เอตรธี ) ในกาลนี้นี้ อิติ ดังนี้ วฎา ตรัสแล้วว่า ภิกขเว คู่นอภิว ท. (เอโสโลภทาย) อันดน ( วฏฑูเพช ) พิงกล่าว ( วฎติ ) ย่อมกล่าว ( อญญ์ วงษ์ ) ซึ่งคำอื่น อิตินิอวก ในกาลนี้นี้เทียว จามได้ไป เอโส โลภทาย อ. ภิกข์อวโลภทายนี้ อุณอคสะ วิป ครันเมื่อคำอืน ( อุตตนา ) อันดน วฏฑูเพช พิงกล่าว วฎติ ย่อมกล่าว อนุญา วงษ์ อึ่งล่ำ อนัญ นั่นเทียว อุดตรโน อุปปลุตาย เพราะความที่แห่งตนเป็นผู้มีธรรม อันสัดแล้วน้อย บุพเพนิ ปูพระแท้ มั่นนาก่อหนำ หิ เพราะว่า อุปปลุตปริโล อ. บรมผู้มีธรรมอนสัดแล้วน้อย พลิกพิทักษิโล นาม ชื่อว่าเป็นผู้ เช่นกันด้วยโภคผล โทษ ย่อมเป็น อิติ ดังนี้ อานน ตังแล้ว คำ ซึ่งพระคาถา อิม นี้ว่า ปุโรโล อ. บรุษ อุปปลุต คุณธรรมอันสัด แล้วน้อย อยู่ นี้ี ชีวิต ย่อมแก่ พลิกพิทักษ์ อิอ รวกะ อ. โภลพิท มัสดน อ. เนื้อ ท. ตุสสุ