การเรียนรู้ในพระพุทธศาสนา : หน้า 101/122

ประโยค- คิดถึงพระบรมพุทธเจ้า ยกขึ้นและเปิด ภาค ๕ หน้าที่ 100 อุตสะเปวตุ ยังกันและกันให้อภัยขึ้นแล้ว กูฎฐาน ซึ่งไม่ ท. พนธุวะ ผูกพันแล้ว วุฒิสิทธิ ด้วยเทวาสลังค์ ท. ลิมปิวา ฉ มแล้ว มุตติยา ด้วยเดินเหนื่อ ยโโนติ ยอวนิ ยอม กระทำ เดค ให้เป็นเรือน พิทุธรรม ในภายนอก นครสงขล อันอันตินทิตนพร้อมแล้วว่ากนคร โอหนดดูดาย เพื่อเร่งการแก้บน ตั้งบูพพบฌานบรรลุนัก วาดูญ. แห่งวัดตา ท. มิวัตถูอันบุคคลพึงกินในก่อนและวัดอันบุคคลพึงกินในภาย หลังเป็นต้น ยาเอดว ฉันได้แน่นเทียว อภิ สรีร อ. สรีระนี้ อุตุอุตุกปี แม่นเป็นไปภายใน ( กุมภาพันธ์ ) อันกรรม อุตสะเปวฯ ยกขึ้น แล้ว อุณฤตสานี ซึ่งร้อยแห่งกระดูก ท. ตี ๑ กด กระทำแล้ว นคร ให้เป็นนคร นาฬิวินทุ อันอันเส้นเอ็นรัดแล้ว มิลโลทีละเปน ชื่อว่าอันได้ก้าวเนื้อและเลือด คืว่า ตำบูญณุ อันฉะหนงปกปิด แล้ว โอหนดดูด เพื่อเร่งการแก้บนตั้ง ชีวาณุกขนาย ชราย ๆ แห่ง ชา อันมีความครำคารเป็นลักษณะด้วย มรณลูกขุนสุ มฤตโน จ แห่งมัจจู อันมีความตายเป็นลักษณะด้วย อโรหสมุปทินี กรณานี ปฏิจ มชชนกฏขุนสุ มานสุจ อันมีความมา เพราะ อภัย ซึ่งเหตุ ท. มีความถึงพร้อมด้วยการเป็นตน เป็นลักษณะด้วย สุดกตรนิวาสนุกขุนสุข มฤตสุจ จ แห่งมานะ อันมีความมา เพราะ อาลัย ซึ่งเหตุ ท. มีความถึงพร้อมด้วยการเป็นตน เป็นลักษณะด้วย กระทำชิ่งกรรมอันบุคคลกระทำดีแล้วให้นานคคนเป็นลักษณะด้วย เอว ฉันนั้น ห เพราะว่า อพาโธ ออพาร กายิเดกสิโก อันเป็น ไปในกายและเป็นไปในจิต อวุรวิโอ อันมีร ปออย่างนันเทียว โอทิโต ตั้งลงแล้ว เอโดก สรีระ ในนิสรีระนี้ กินดู วัดดู อ. วัดดู