การเข้าใจในอรรถและธรรม : หน้า 37/144

ก็คงเป็นพุทธวิสัย ควรจะถามเฉพาะพระสัพพัญญู พระเจ้าเท่านั้น เมื่อพระสัพพัญญูพระเจ้าไม่มี ควรถามพระโพสต์ิว ก็เพราะ สุจริตปฏิบัติในพระโพธิสัตว์ จึงไม่สามารถแก้ปัญหาถวายได้และเมื่อ ไม่สามารถ ก็ไม่ทำการถอดถอนว่าเป็นบัณฑิต เมื่อจะกราบเทวดาคู ไม่สามารถ จึงกล่าวอาเตา ความว่า ขอเดชพระขัตติยราช พระองคร์ทรงปรารภนะ ปฏิบัติฐานอรรถและธรรมได้ นอกจากวิธีรพรหมกแล้ว ไม่มี ใครอื่นที่จะสมควรชื่นอรรถและธรรมนี้ได้ คาถานี้เมื่อธิบายนั่งดังนี้ ขอเดชะพระมหาจ้าว ปัญหานี้ ใช้สียของ คนเช่นข้าพระพุทธเจ้าไม่ ข้าพระพุทธเจ้าไม่เห็นเบื้องต้น เบื้องปลายของ ปัญหานั้นเลยที่เดียว เป็นเหมือนเข้าที่มิด แต่ราวรูปโหดของพระเจ้าพรานสี ชื่ออรรถพรามณีอยู่ เขาฟังเฉลยปัญหาเท่านั้นได้ เว้นเขาเสียแล้วใครอื่น ไม่สามารถที่จะชี้อรรถและธรรมที่พระองค์ทรงปรารภนาตะทำได้ พระราชากรงค์ด้อยคำองค์สุจริตพราหมณ์แล้วตรัสสั่งว่า ท่าน พราหมณ์ ถ้าเช่นนั้นท่านจรริยไปยังสำนักของวิจรพราหมณ์เกิด มี พระประสงค์จะส่งเครื่องบรรทาภการไปพระราชทาน จิตร์สรัชพระคาถา ความว่า ดู๋ก่อนท่านอาจารย์สุจิริตะ มาเดินท่าน เราจะส่งท่าน ไปยังสำนักของวิจรพราหมณ์ ท่านจงนำเอาทองคำแท่งนี้ไป มอบให้ เพื่อรับคำอธิบาย ซึ่งอรรถและธรรม เมื่อวิจรพราหมณ์นั้นกล่าวว่ามีความยากปัญหานี้แล้ว ท่านพึงนำไปทำ การบูชามอบลิ่มทองคำพันหนึ่งนี้แก่วิจรพราหมณ์ เพื่อขอรับคำอธิบาย อรรถและธรรม