อานุภาพของโอสิทธิในพระมหาสัตว์ : หน้า 53/144

นางสมานเทวีมีความร่าเริงดีใจอย่างยิ่ง จึงบอกแก่สิวรัชพัฒนาเศรษฐี ผู้มีีความดีร่าเริง คิดว่า กุมารนี้เมื่อเกิดแต่วรวารดา ก็อิสรฌา ทั้งพูดกับวรวารได้ในขณะที่ เกิดนั่นเอง โอสิทธที่ผู้มีบุญเห็นปานนี้ให้ จึงมีอานุณภาพมาก คิดจะนี้แล้ว จึงถือโอสิทธินั้นบินด แล้วเอาโอสิทธิน้อยหนึ่งทำหน้าผาก โรคปวด ศรีษะที่เป็นมา 7 ปีหายไป จุดน้ำหายไปจากใบชา ฉะนั้น ท่านเศรษฐี นั้นมีความดีใจว่า โอสิทธิมองภาพมาก. เรื่องพระมหาสัตว์อือโอสิทธีก็รามาภาพในที่ทั้งปวง บรรดาผู้เจ็บป่วย ทั้งปวงนั้น ฝากนามป่านเศรษฐีขออา ฝายท่านเศรษฐีก็ถือเอาโอสิทธ หน่อยหนึ่ง ฝนที่หยิบลง ละลายให้นำทั้งปวง เพียงเอาทิพย์โอสิทธาสีรระ เท่านั้น ความเจ็บป่วยทั้งปวงก็สวบสน บมนุษย์ทั้งหลายได้ความสุข แล้วก็ สรรเสริญว่า โอสิทธในเรือนท่านอิสรฌามีอานุณภาพมาก แล้วหลีกไป ในวันนึ่งชื่อพระมหาสัตว์ ท่านนหาเศรษฐีคิดว่า เราไม่ต้องการ ชื่อ บรรพบุรุษมีเป็นต้น มาเป็นชื่อล็อตของเรา บุตรของเราจึงซื้อโอสิทธ เพราะเมื่อเขาเกิดถือโอสิทธาก็่ว แต่มีนาม จึงตั้งชื่อพระมหาสัตว์นั้นว่า มโหฬารBecauseอาศัยคำดีม่นว่า โอสิทธินี้คุณมาก ด้วยประการฉะนี้... (Note: the text is a partial transcription, and some words may be ambiguous or unclear due to the image quality.)