นิทานชาดก - มโหสถชาดก : หน้า 59/144

รูปแบบข้อความที่อ่านได้คือ: ตอนที่ ๒ นิทานชาดก - มโหสถชาดก ลำดับนั้น มโหสถบัณฑิตังกจตามชายทั้งสองว่า เราจักวิจฉัยความของท่านทั้งสองโดยยุติธรรม ท่านทั้งสองจึงตั้งอยู่ในวิจฉัยหรือ เมื่อคนทั้งสองรับว่าจักตั้งอยู่ คิดว่า ควรจะถือเอาตามใจของมหาชน. จึงถามว่า โคนี่ท่านให้นอะไรก็ได้ตอบอะไรก็ได้มะ โจรตบว่า ข้าตั้งนับบันฑิต ข้าพเจ้าให้โคด่มะ ยกู ให้กินมะ แป้ง และขนมมามาส ต่อนั้นจึงถามเจ้าของโค เจ้าของโคดอบว่า อาหารมีข้าวยาคูเป็นต้น คนจนอย่างข้าจะได้ที่ไหนนะ ข้ามาให้กินหนูเท่านั้น. มโหสถบัณฑิตได้ฟังคำของคนทั้งสองนั้นแล้ว จึงให้คนของตน นำถาดมา ให้นำไปประยุคคำดำในครก ขยำด้วยน้ำให้โคดิม โค่อาเจียนออกมาเป็นหญิง มโหสถบัณฑิตแสดงผมหาผนให้เห็น แล้วถามโฉรว่าเจ้เป็นโฉรหรือมิใช่ โฉรรับสภาพว่าเป็นโฉร มโหสถบัณฑิตให้โอวาทว่า ถ้าอย่างนั้น จำเดิมแต่บนี้ไป เจ้าจะทำอย่างนี้ ฝ่ายบริษัทของพระโพสิตัว ก็ทุพดิ โฉรนั้น ด้วยมือและเท้าทำให้บอบช้ำ ลำดับนั้น มโหสถบัณฑิตได้กล่าวสอนโฉรนั้นว่า เจ้าจงเห็นทุกซ่องของเจ้าจนในภาพนี้เพียงนี้ แต่ในภาพหน้า เจ้าจักเสวยทุกใหญ่ในนรก เป็นต้น จำเดิมแต่บนี้ไป เจ้าจะกรรมนี้เสีย แล้วให้เบญจศิลแก้โฉรนั้น อมตย์ทูลประพฤติเหตุนี้แต่พระราชาตามความเป็นจริง พระราชาตรัสถามเสนาบดีว่า ท่านอาจารย์เสนาะ เราควรนำบันฑิตนี้นมา หรือยัง. เมื่อเสนาะทูลว่า ข้าแต่มหาราช คดีเรื่องโค ใคร ๆ ก็ฉันฉลได้ บุคคลไม่ชื่อว่าเป็นบัณฑิต ด้วยเหตุเพียงเท่านี้ ขอโทษรอไปก่อน พระราชาทรงวางพระองค์เป็นกลาง จึงทรงส่งข่าวไปอย่างอื่นอีก. (ข้อมูลนี้เป็นการถอดข้อความจากภาพตามคำขอ)