นิทานชาดก - มโหสถชาดก : หน้า 69/144

Here is the extracted text from the image: ตอนที่ ๒ นิทานชาดก - มโหสถชาดก ลำดับนั้น ท่านเศรษฐีให้หน้าเต็นไมตะเนียน มาให้แก่โสฬสบัณฑิต. พระโพธิสัตว์รับหน้าเต็นไมตะเนียนนั้นด้วยเมื่อเท่านั้นก็รู้ว่า จำนี้ปลายชั่งนี้โดน. แม้ร้อยก็ให้นาฏาชนะนามา เพื่อกำหนดใจของมาหณฑ. แล้วเอ่ยถามฝ่ายตรงกลางของท่านไมตะเนียน ถือลายด้วยไร่วางท่อนไม้เต็นบนหน้า พวกเท่านั้น โดนก็จมลงก่อนเพราะหนัก. แต่เน้น พระโพธิสัตว์วิ่งถามมหาชนว่า ธรรมดาต้นไม้โดนหนัก หรือปลายหนัก, เมื่อมหาชนตอบว่า โดนหนัก. จึงกล่าวว่า ถ้าเช่นนั้น ส่วนของไมตะเนียนท่อนนี้ลงก่อนจึงเป็นโดน. แล้วบอกปลายและโดนด้วยสัญญา. ชาวบ้านส่งข่าวทูลพระราชาว่า ขณะนี้ปลาย ขึ้นนี้โดน. พระราชาทรงยินดี ตรัสถามว่า ใครรู้. เมือชาวบ้านกราบทูลว่า มโหสถบัณฑิตบุตรสร้างเศรษฐี พระเจ้าข้า. ทรงสงบดังนั้นแล้ว จึงตรัสถามว่า ท่านอาจารย์เสนาะ เราควรนำโหสถบัณฑิตมาทดลองด้วยอุบายอื่นอีก. พระราชาตรัสว่า ดีแล้วท่านเสนาะ. ๙. พระโพธิสัตต์ ทรงแก้ปัญหาหัวข้อว่า " ศิริยะ " มีความว่า อยู่วันหนึ่ง พระเจ้าเทรษราชให้ตรียะ ๒ ศิริยะ คือ ศิริยะหญิงและศิริยะชายมา. แล้วส่งไปให้ชาวบ้านป่าจีนยอมร่วมทำนายพระราชาดีว่า ชาวบ้านป่าจีนยอมร่วมซ้อมรบว่า นี้ศิริยะหญิง นี้ศิริยะชาย. ถ้าไม่รู้ จะปรังไหมกันหวน. ชาวบ้านเมื่อไม่รู้ จึงถามพระมหาสัตว์.