ข้อความต้นฉบับในหน้า
ข้อความที่อ่านได้จากภาพคือ:
ตอนที่ ๒ นิทานชาดก - มโหสถชาดก
ฝ่ายพระเจ้าวิลาหราตกพระทัยว่ากองทหารมาล้อมวัง ตรัสร้อยถาม
มโหสถ มโหสถถึงทูลเตือนพระราชาว่า “ ข้าพระองค์ได้คราบทูล มิโสให้
ทรงประสบมา แต่ก็ไม่ได้ทรงเชื่อ พระราชทิตาของพระเจ้าจุลนั่น ประจุดเหยื่อ
ที่นำมากปลาถ การทำไมนตรับผู้ไม่มีศีลธรรมจ่อม่นำความทุกข์มาให้ ธรรมดา
บุคคลผู้มีปิญญาไม่พิ้งทำไมตรัสสมาคมกับบุคคลผู้ไม่มีศีล ซึ่งเปรียบเสมอ
ง ไว่ว่าใจมิได้ઽอม่นำความเดือดร้อนมาสู่ แมครั้นนี้ไม่มีทางสำเร็จผลได้”
พระเจ้าวิฬาหทรงเสียพระทัยที่ไม่ได้ทรงเชื่อคำคำตานของมโหสถ
แต่แรก มโหสถจัดการนำพระเจ้าวิฬากษ์ ไปพบพระชนนี้ พระมเหสี และ
พระโอรษิดาของพระเจ้าจุลนั่น ที่นำนาไว้ในอุโบสถใต้ติน แล้วจัดการให้
กองทัพที่เตรียมไว้นำเสด็จธิษฐานหลายกลับไปสู่ภาค
ส่วนตัวมโหสถเองอยู่เผชิญหน้ากับพระเจ้าจุลนี่ เมื่อพระเจ้าจุล
เสด็จมาประกาศว่าจะจับพระเจ้าททรง มโหสถจึงบอกให้ทรงทราบว่า
พระเจ้าททรงติดกลับมิฉะนั้นแล้วพร้อมด้วยพระราชวงศ์ของพระเจ้าจุลนั่น
พระราชากรีดกบพระทัย เกรงว่าพญาคิวติครจะเป็นอันตราย มโหสถ
จึงกล่าวา ‘ไม่มีใดจะทำอันตราย แล้วจึงทูลเชิญพระเจ้าจุลทดองค์พระเนต
วงและอุโบสถที่จิตเตรียมไว้อย่างวิจิตรดงาม ขณะที่พระเจ้าจุลก็กลังทรง
เพลิดเพลิน มโหสถก็ปิดประกาศทุกทั้งปวง และหยิบดาบที่ซ่อนไว้ ทำ ว่าจะตัด
พระเศียรพระราชา พระราชาดพระทัยกลัว มโหสถจึงทูลว่า “ ข้าพระองค์
จะไม่ทำร้ายพระราชา แต่หากจะฆ่าข้าพระองค์ก็แค่นั้นพระทัย ข้าพระองค์
ก็จะถวายดาบนี้ให้”