ข้อความต้นฉบับในหน้า
ตอนที่ ๒ นิทานชาดก - มโหสถชาดก
มโหสถนิทานกล่าวว่า อย่าตกใจไปเลย แล้วชี้ให้เห็นว่า อ)ให้หญิงด้วยข้าวแหลก อบไม่ชื่อว่าข้าวสาร. 2)ให้หญิงด้วยน้ำค้าง อบไม่ชื่อว่าน้าปกติ. 3)ให้หญิงด้วยภาชนะดินใหม่ อบไม่ชื่อว่าหงั่วข้าว. 4)ให้ดอกดาวไม้ตั้งภาชนะนึ่งหงู อบไม่ชื่อว่าไฟกิด. 5)ให้หญิงด้วยไฟที่ลั่นเกิดขึ้น อบไม่ชื่อว่าไฟปกติ. 6)ให้หญิงด้วยไปไม้ อบไม่ชื่อว่าฟืน ชื่อว่างหญิงข้าวเปรียว. แล้วบรรจุในภาชนะใหม่ ผูกด้ายด้วยประทับตรา. อย่าให้หญิงหรือชายยกไปให้กระเทยกไป. 4) ไปโดยทางน้อยละครใหญ่เสีย อบชื่อว่าไม่มาโดยทางส่งข้าวเหนับปาดึงนี้ ไปถวายพระราชา. ชาวบ้านได้ทำตามนั้น พระราชาทอดพระเนตรเห็นกรนั้น จึงตรัสถามว่า ปัญหานี้ใครรู้ ทรงทราบว่า มโหสถรู้ก็โปรดปราน.
๑๕. พระมโหสถนิทาน ตรงแก้ปัญหาหัวข้อว่า “ชิงช้าห้อยด้วยเชือกทราย”
มีความว่า ในวันนั้นอีก พระราชให้ส่งข่าวไปยังชาวบ้านปจีนนวมชลาคมเพื่อทดลองโหสถนิทาว่า พระราชาไดร้องทรงเล่นชิงช้าด้วยเชือกทราย เชือกทรายเก่าในราชสกูลาจาเสียแล้ว ให้ชาวบ้านนั้นฟังเชือกทรายหนึ่งเส้นส่งมากวาย ถ้ามาไม่วายไม่ได้ จะปรับไหมพนักขายนะ ชาวบ้านเหล่านั้นไม่รู้เหตุ จึงแจ้งแก่มโหสถนิทาน.