เสนกชาดก - ตอนที่ 2 : หน้า 119/144

ตอนที่ 2 นิทานชาดก - เสนกชาดก ๑๙ ท่านนงถือทรัพย์จำนวนอื่นอีก ๓๐๐ หาหมดะจากทรัพย์จำนวน ๗๐๐ นี้ รวมเป็น ๑,๐๐๐ หาปะนะ โดยไปอู่ของตนเอง ก็แหละ พระมหาสัตว์ครั้นพูดอย่างนี้ แล้วก็ให้หาปะนะแก่พราหมณ์เต็มฝัน แล้วถามว่า พราหมณ์ใครส่งท่านมาหาทรัพย์? พ. ภรรยาของผม ท่านบันทิต ม. ก็ภรรยาของท่าน แก่หรือสาว? พ. สาว ท่านบันทิต ม. ถ้าอย่างนั้น เขา คงประพฤติดีอาจารกับชายอื่น จึงส่งท่านไปด้วยหมายใจว่า จักได้นำประพฤติดีอาจารปลอดภัย พระมหาสัตว์บอกว่า ถ้าหากท่านนำหาปะนะเหล่านี้ไปถึงเรือนแล้วไซร้ นางจัจก็ให้หาปะนะที่ท่านได้มา ด้วยความลำบากแก่ชองตน เพราะฉะนั้น ท่านอย่าตรงไปบันทีเดียว ควรเก็บหาปะนะไว้ที่คงไว้หรือที่ดินที่นอกบ้าน แล้วจึงเข้าไป ดังนี้ แล้วจึงส่งเขาไป. พระมหาสัตว์บอว่า ไปใกล้บ้านแล้วเก็บหาปะนะไว้ได้คงไม่ต้นหนึ่ง แล้วจึงได้นำบ้านในเวลาเย็น. ขณะนั้น ภรรยาของเขาได้ยินอยู่กับชายช. พ. พราหมณ์เดินที่ประตู แล้วกล่าวว่า น้องนง. นางจำเสียงเขาได้จึงดับไฟฟิด ประตู เมื่อพราหมณ์เข้าไงข้างใน แล้วจึงนำจูออกไป ให้ยืนอยู่ที่ประตู แล้วก็เข้าบ้าน. ไม่เห็นอะไรในก็ จึงถามว่า ท่านพราหมณ์ ท่านไปเที่ยวขอได้อะไร พ. ได้หาปะนะหนึ่ง ภ. เก็บไว้ที่ไหน? พ. เก็บไว้ที่ไหน พรุ่งนี้เช้าจัดเอามา อย่าคิดเลย. นางไปบอกชายซู่ เขาจึงออกไปหยิบเอาเหมือนของที่ตนเก็บไว้เอง. ในวันนี้ขึ้นพราหมณ์ไปแล้วไม่เห็นหาปะนะ จึงไปหาพระโพธิสัตว์ เมื่อถูกถามว่า เรื่องอะไร พราหมณ์? จึงบอกว่า ข้าพเจ้าไม่เห็นหาปะนะ ท่านบันทิต ม. ก็ท่านบอกภารยาของท่านละสิ