ปัญญาบารมี หนทางการสร้างปัญญา ปัญญาบารมี หนทางสร้างปัญญา หน้า 56
หน้าที่ 56 / 144

สรุปเนื้อหา

ในเนื้อหานี้กล่าวถึงการกระทำของพระมหาสัตว์ที่ปรากฏในศาสนา การสอนสิ่งที่ถูกต้องแก่ผู้คน พระเจ้าวีเทหราชทรงระลึกถึงบันฑิตที่กล่าวถึงการเกิดของบันฑิตที่ ๕ ซึ่งทำให้พระองค์มุ่งมั่นในการค้นหาบันฑิตนั้น การสื่อสารเรื่องราวนี้สำคัญในการสร้างความเข้าใจในความรู้และปัญญา โดยเฉพาะเมื่อมันเกี่ยวข้องกับการสร้างศาลาและสถานที่ต่าง ๆ ข้าพระจึงเปรียบเปรยถึงบันฑิตและการพัฒนาตนเองโดยผ่านการสร้างสถานที่ที่ดี มีเอกลักษณ์และความสำคัญ เพื่อให้สังคมได้รับผลดีในอนาคต สามารถอ่านเพิ่มเติมได้ที่ dmc.tv

หัวข้อประเด็น

-ปัญญาและการพัฒนา
-การกระทำของพระมหาสัตว์
-การค้นหาบันฑิต
-ศาสนาในชีวิตประจำวัน
-บทบาทของพระราชา

ข้อความต้นฉบับในหน้า

ปัญญาบารมี หนทางการสร้างปัญญา ๕ ๖ การกระทำของพระมหาสัตว์วันนี้ ได้ปรากฏไปในที่ทั้งปวง มนุษย์เป็นอันมากได้มาอาศัยศาสนานั้น พระมหาสัตว์วันนี้ในศาสนานั้น กล่าวสิ่งที่ควรทำและไม่ควรทำ สิ่งที่ถูกและผิดแก่ผู้ที่มาแล้ว ๆ เริ่มตั้งการวินิจฉัย กลั้นนั้นได้เป็นเสมือน พุทธปฏากาล ฝ่ายพระเจ้าวีเทหราช กำลังจะไปได้ ๗ ปี ทรงระลึกได้ว่า บันฑิตทั้ง ๖ กล่าวแก่เราว่า บันฑิตที่ ๕ จักเกิดขึ้นครอบงำพวกเขา บันฑิตที่ ๕ นั้นบัดนี้อยู่ที่ไหน โปรดให้อมตย์๙ คนไปดับเสาะหาทางประดูทั่ว ๔ ด้าน ให้รสถานที่อยู่แห่งบันฑิตนั้น องค์ผู้ออกไปทางประตูอื่น ๆ ไม่พบพระมหาสัตว์ องค์ผู้ออกไปทางประตูด้านปรจีนิท นี่ที่ศาลาดิจว่า ศาลาลนี้ ต้องคนฉลาดทำเอง หรือใช้ให้คนอื่นทำ จึงถามคนทั้งหลายว่าศาลาหนี้ ช่างไหนทำ คนทั้งหลายตอบว่า ศาลาหนี้ช่างไม่ได้ทำเองแต่ได้ทำตามวิวรณ์ของมโหสถบันฑิต ผู้เป็นอุตรของสิริวัตรเศรษฐี ด้วยกำลังปัญญาแห่งตน องค์ถามว่า ก็รับบิฑติอายุเท่าไร คนทั้งหลายตอบว่า ๗ ปี บูรณรัตน์ องค์นั้นปีตั้งแต่ตอนที่พระราชาทรงเห็นพระสุคนิ ก็ทราบว่า บันฑิตนั้น คือผูนี้เอง สมกับพระราชาทรงเห็นพระสุบิน จึงสรุปุต ไปลูกพระราชาว่า ขอเดชะ บุตรของสิริวัตรเศรษฐีในบ้านปาจุนย่มชลฅาม ช้อมโหวซบันฑิต อายุได้ ๗ ปี ให้สร้างศาลา สรอโบกธรณ์ และอุทยาน อย่างนี้ ๆ ข้าพระบารจะพาบันฑิตนี้มาเฝ้าอย่างพร พระราชาทรงสดับประพฤติเหตุนี้ มีพระหฤหัยยินดี รับสั่งให้หาเสนาบันฑิตมา ตรัสเล่าเนื้อความนั้น แล้วว่าระล่ำถามว่า เป็นอย่างไร ท่านอาจารย์เสนาะ เราจะนำบันฑิตนี้ มารึอยัง เสนาบันฑิตนี้เป็นคนตระหนี่ จึงทูลว่า ข้าแต่มหาราชเจ้า บคคลไม่ชื่อว่าเป็นบันฑิต ด้วยเหตุเพียงให้สร้างศาลา เป็นต้น.ใคร ๆ ก็ให้สร้างได้ ข้อโน้นยังเป็นการเล็กน้อย พระราชาทรงสดับคำของเสนาบันฑิต ทรงดำรัสว่า เหตุการณ์ในข้อนี้จะมีจะมี ก็ทรนตินอยู่. ทรงส่งดูของมโหต่อ
แสดงความคิดเห็นเป็นคนแรก
Login เพื่อแสดงความคิดเห็น

หนังสือที่เกี่ยวข้อง

Load More