ข้อความต้นฉบับในหน้า
ณะที่ ๒ นิทานชาดก - สังวภาพชาดก
๕ ๕
เราเป็นราชฑูตของพระเจ้าโกษียราช ผู้ย่งยศ
ส่งมา พระองค์ผู้ภิบาลโลโคตร ด้วยสถามถึงอรรถและธรรม
ได้ตรัสแล้วดังกล่าวมา ดูก่อนสัมภาษณ์มาร ท่านถูกถามแล้วของ
บอกอรรถและธรรมมันเกิด
ใจความแห่งปัญหานั้นว่า เกียรติคุณแห่งสัมมวาสันต์ ได้ปรากฎ
เหมือนพระจันทร์ในวันเพ็ญ ท่ามกลางแสงดวงดาวนั้น
ลำดับนั้น สัมมาวาจาจึงกล่าวว่า ถ่านั้นนั้นนทางนคอยฟัง เมื่ออ
วิชชานี้มัยยากปัญหา ถาถกถา ควา ว่า
เชิญฟัง ข้าเจ้าาจักแก้ปัญหาเก่าท่าน อย่างนักปราชญ์
องค์หนึ่ง พระราชาย่อมทรงทราบอรรถและธรรมนันได้ แต่จากทรง
ทำตามหรือไม่ ไม่ทราบ
เมื่อสัมมาวาจายืนแสดงธรรมออยู่ระหว่างถนน ด้วยเสียงอันไพเราะ
เสียงกังวลไปทั่วพระนครพาราก็ประมาณ ๑๒ โยชน์ ลำดับนั้นพระราชา
และอุปราช เป็นต้น ทั้งหมดมาตประชุมกันแล้ว พระมหาสัตว์เจ้า จึงเริ่มแสดง
ธรรมเทศนา ในท่ามกลางมหาชน
ข้าผเจ้าจักบอกปัญหานั้น โดยประภาษที่พระราชาของท่านจะทรง
ทราบได้ ยิ่งกว่านี้ พระราชาย่อมทรงทราบอรรถธรรมนันได้อย่างนี้
พระองค์จะทรงกระทำตาม หรือไม่ทรงกระทำตามก็ ตาม ปัญหานั้นก็เกิด
มิเก่ากว่าเธอ ผู้ทรงกระทำตาม หรือไม่ทรงกระทำตามที่เดีย อ แต่โทษผิดของ
เราไม่มี
ครั้นสัมมาวาจาปฏิญาณการกล่าวแก้ปัญหา ด้วยคำถาอย่างนี้แล้ว
บัดนี้ เมื่อจะกล่าวธรรมปัญหา ต่อไป จึงกล่าวถาาา ควา ว่า