เจรจากับพรมันเกี่ยวกับความโศกเศร้า : หน้า 113/144

ท่านได้เรียกพรมันนี้มาหา เมื่อเจรจากับพรมันนี้ว่า ดูก่อน พรมันนี้ เราชื่อว่า เสนับกันติ ด เราจำทำให้ท่านไม่มีความโศกเศร้า ของท่านจงวางใจ แล้วบอกมาเถิด จึงกล่าวคำแรกว่า :- ท่านหัวเสีย มีอึทรีย์ คือนั้นนั่นตาโรยน้ น้ำตาไหล จากตาของท่านทั้ง 2 ข้าง ท่านสูญเสียอะไรไปรึเปล่า ก็ท่านต้องการอะไร จึงมาที่นี่เชิญเถิด เชิญบอกให้เราทราบเถิด. จริงอยู่พรมันสัตว์ เมื่อจะตกเตือนพรมันนี้ ก็กล่าวอย่างนี้ว่า ๆ นี้ คุณพ่อพรมันนี้ ธรรมดาสัตว์ทั้งหลายโศกาแค่มีนะ เพราะเหตุ 2 ประกาศ คือ เมื่อสูญเสียญาติที่รักบางคน ในบรรดาสัตว์และสังขารทั้งหลาย นั่นเอง หรือปราณญาติที่รักบางคน นั้นเอง แต่ไม่ได้ต้องการ ในจำนวน 2 อย่างนั้น ท่านสูญเสียอิทธิผลอะไรน่ะ ก็ท่านปรารถนาอะไร จึงมาที่นี่ ? ของบอกเรื่องนี้แก่เราโดยเร็วเถิด. ลำดับนั้น พรมันเมื่อจะออกเหตุแห่งความโศกของตนแก่พระมหาสัตว์ จึงกล่าวคำที่ 2 ว่า :- ยกธงธเวทดาบว่า วันนี้ เมื่อข้าพเจ้าไปสิงบ้าน เมียของข้าพเจ้าจะตาย แต่ถ้าข้าพเจ้าไปไม่ถึงก็จะมีความตายเอง ข้าพเจ้าหวาดหวั่น เพราะทุกข์นั้น ข้นแต่ท่านเสนกะ ขอท่านจงบอกเหตุนี้แก่ข้าพเจ้าด้วยเถิด. ข้าพเจ้าหวาดหวั่น ดิ้นรน หวั่นไหว เพราะเหตุนี้นั่นคือ เพราะทุกข์เกิดจากความตายของรรยา เมื่อไปถึงบ้าน และทุกข์ คือความตายของตน เมื่อไปถึงบ้าน. ขอท่านจงบอกข้าพเจ้านั่นนั้น คือเหตุที่เป็นเหตุให้รรยาของข้าพเจ้ามีความตาย เมื่อข้าพเจ้าไปถึงบ้าน และที่เป็นเหตุให้ตนมีความตาย เมื่อไปไม่ถึงบ้าน.