นินทาชนิดก - มโหสถกาด : หน้า 61/144

บทความที่ได้จากภาพ: ตอนที่ ๒ นินทาชนิดก - มโหสถกาด มโหสถบันติให้คนของตน กำหนดคำของหญิงทั้งสองนั้นไว้ แล้วให้นำวาานำเสนอเครื่องประดับนภาชนะในภาชนะนั้น ให้เรียกคนรู้จักกลิ่นมาส่งว่า ท่านจงดมเครื่องประดับนี้จะเป็นกลิ่นอะไร คนรู้จักกลิ่นดมเครื่องประดับนั้นแล้วก็รู้ว่ากลิ่นดอกประแจง จึงว่าของหอมทุกอย่างไม่มี มีแต่กลิ่นดอกประแจงส่วน หญิงนักกล่งคือหญิงโมยกล่าวคำเท็จหญิงแกคือหญิงเจ้าของกล่าวคำจริง ลำดับนั้น พระมหาสัตว์ยังมาคราชให้รู้เหตุการณ์นั้นแล้วกล่าวว่า เป็นหญิงหรือ แล้วให้สารภาพว่าเป็นบโมย จำเดิมนั้น ความที่พระมหาสัตว์เป็นบันฑิต ก็ปรากฏแก่ชน ๔. พระโมสถบันติ ทรงแก้ปัญหาหัวข้อว่า “ ด้ายกลุ่ม ” มีความว่า ยงมีกุศลคนหนึ่งรักษาไร้ฝาย เมื่อเผาไม่ได้เก็บฝ่ายที่บริสุทธิ์ในไร้นั้นมาเป็นเส้นเล็ก ๆ แล้วเอาเม็ดมะพลับมาไว้ข้างใน พันด้ายนี้ให้เป็นกลุ่ม เก็บไว้ในพก เมื่อจะกลับบ้าน คิดว่ารักอาบน้ำในสระโบกข่อนของท่านบันฑิต จึงวางกลุ่มด้ายนไว้บนผ้าสามผูก แล้วลากอาบน้ำ ยังมีหญิงคนหนึ่งเห็นด้ายกลุ่มนั้น ก็ถือเอาด้วยมิติโลก ตบมือพูดว่า โอ ด้วยสวยดี ท่านทำหรือทำเป็นแลดู แล้วเอาใส่นในพกหลักไป เรื่องที่เหลือพึงทราบโดยยิ่งมีในก่อน มโหสถบันติถามหญิงโมยก่อนว่า เมื่อแกทำด้ายให้เป็นกลุ่มด้าย ไล่เอาไว้ข้างใน หญิงจงโมยนั้นตอบว่า ซำเจ้าใส่ผลฝ่ายนั้นเองไว้ข้างใน ตอนนี้ มโหสถบันติจึงถามหหญิงอีกคนหนึ่งซึ่งเป็นเจ้าของ นางตอบว่า ไส่เม็ดมะพลับไว้ข้างใน มโหสถบันติให้คนของตนกำหนดคำของหญิงทั้งสองไว้ แล้วให้คลี่ด้ายกลุ่มนั้นออกเห็นเม็ดมะพลับ จงให้หญิงจงโมยนั้นรับสารภาพว่าเป็นบโมย มหาชนร่ำรื่นเริงดีก กล่าวว่ามโหสถบันติวินิจฉัยความดี ได้ให้สารภาพเป็นอันมาก