ข้อความต้นฉบับในหน้า
ปัญญาบารมี หาตทางการสร้างปัญญา
ถนนนั้น อมาตย์นั่นไปฝากพระเจ้าวิเศษทรงด้วยตนเอง ถวายยังคามแล้ว
กราบทูลว่า ความเรื่องรถ มโหสถกุมารวินฉัยอย่างนี้ แม้บ่าวสักเทวราช
ก็ยังแพ้ เหตุไพรพระองค์จึงไม่ทรงทราบบรรพูเฉล่า ขอเดชะ พระราชา
ตรัสถามเสนกอาจารย์ว่า ควรนำบัณฑิตมาตามรือยัง อาจารย์เสนกะเป็นคน
ตระหนี่ได้กล่าว่า ข้าแต่พระราชเจ้า บุคคลไม่ชื่อว่าเป็นบันติฏิด้วยเหตุเพียง
เท่านี้ โปรดรอไปก่อน เรากำททดลองเขาแล้วรู้จัก พระราชาทรงดูเนี๊ยบภาพ.
๙. พระโสภาพบัณฑิต ทรงแก้ปัญหาข้อว่า “ท่อนไม้”
มีความว่า วันหนึ่ง พระเจ้าเหทธาทรงดำริจะทดลองโมสถบัณฑิต
จึงให้นำก่อนมะตะเคียนมา ให้ติดเอาเพียง ๑ คำ ให้ช่างกังถึงให้แล้ว
ให้ส่งไปยังชาวบ้านปาจีนชวนมัชฌิมา ด้วยพระราชาต์ว่า ชาวบ้าน
ปาจีนมั่วมัชฌิมาแจ้งว่า ท่อนไม้จะเดือยนี้ ช่างนี้ปลายขี้นี้ โน ถ้าไม่
มีใครรู้จะปรับพ้นหุบปะ ชาวบ้านประชุมกัน เมื่อไม่อาจจะรู้ก็ บอกแก่
ท่านเศรษวิทยาเศรษฐีว่า บางทีมโสภาพนึกจะรู้ ข อให้เรียกเขามากถาม
ท่านมาหาเศรษฐีให้เรียกโมสถบัณฑิตมาดำสนามเล่น บอกเนื้อความนั้น
แล้วถามว่า พวกเราอาจจะรู้ปัญหานี้ พ่ออาจจะรู้บ้างไหม พระมหาสัจจะ
ได้ฟังดังนั้นแล้ว คิดว่า พระราชาจะต้องพระประสงค์ ด้วยปลายหรือโคนของ
ไม่ตะเคียนท่อนนี้ ก็หาไม่ ประกันไม่ตะเคียนท่อนนี้มาเพื่อจะทดลองเรา
จึงกล่าวว่า นำมาเถิดพ่อ ชพเจ้ากระธุเรื่องนั้น.