ปัญญาบารมี หาทางสร้างปัญญา : หน้า 44/144

ปัญญาบารมี หาทางสร้างปัญญา เมื่อสัญญา มรร ยุม สร า เสร็จสมภ า พภูมิ อยู่ อย่างนี้ สุจิตตปรามฺมิ คิดว่า เราถามปัญหาอุฬแล้ว จักรู้ นั้น แล้วจึงถามว่า ดูก่อนภูมิชาย เจ้าอยู่ไหนเล่า ? ลำดับนั้น สัญญายุมาจริงเปิดสัญญชร ซึ่งบอกสัจจะวรพราหมณ์นั้นว่า สภาวภูมิ จนที่มีผิวพรรณผ่องใสคล้ายทองคำ กำลังเล่นอยู่กับเพื่อนเด็ก ๆ ระหว่างถนนริมประตูปราสาท นี้คืออุฬาของข้าพเจ้า เชิญท่านไปหาแล้ว ได้ถามเขาดู เขาก็บอกปัญหาแก่ท่านได้ โดยสิลาแห่งพระพุทธเจ้า สัจจะวรพราหมณ์ฟังคำของสัญญายุมาจแล้ว ลงจากปราสาท ไปยัง สำนักงานของสมัภภภูมิ. มีคำถามสดเข้ามาว่า ไปเวลาไหน ? แก่ว่า ไปใน เวลาที่สมัภภภูมิยืนเปล่งผ่านออกพาดไว้ที่ตอ เอามือสองกอบฝุ่นเล่น. เมื่อพระบรมศาสดาจะทรงกระทำเนื้อความนั้นให้แจ้ง จึงตรัส พระคาถา ความว่า มหาภรมฺภ ม ณ ภารวาชโตร นั้นได้ไปยังสำนักของ สมัภภภูมิ เห็นเธอกำลังเล่นอยู่บ้านนอก ฝ่ายพระมหาสัตว์เจ้าเห็นพราหมณ์มายืนอยู่ข้างหน้า จึงถามว่า ข้าแต่ท่านพ่อ ท่านมาด้วยประสงค์อะไร เมื่อสุตจิตพราหมณ์นอกว่า พ่อภาม เราเที่ยวไปในพื้นที่ชุมพุทรู ยังไม่พบผู้ที่จะสามารถจะแก้ปัญหาที่เราถามได้ จึงได้มาถึงสำนักของเจ้าดังนี้แล้ว จึงคิดว่า ทราบว่า ปัญหาที่ใคร ๆ วิฉันฉัยไม่ได้ในสกสมบูรณ์ ตกมากสำนักของเรา เราเป็นคนแก่ด้วยความรู้ดังนี้ รู้สึกละอายใจ จึงทั้งฝุ่นที่อยู่ในมือเสีย ดึงผ้าตามงาม แล้วปวรณาโดย สัพพญาณถามว่า เชิญถามท่านพราหมณ์ ข้าพเจ้าจับออท่านโดยเลิศแห่งพระพุทธเจ้า ลำดับนั้น สุตจิตพราหมณ์ถามปัญหาด้วยคาถา ความว่า