ความเป็นผู้นำในอุบายนั่นเอง : หน้า 115/144

เป็นผู้นำในอุบายนั่นเอง เหมือนเห็นด้วยทิพพัจจุ เมื่อเป็นเช่นนี้พระมหาสัตว์กำหนดด้วยฤทธิ์คือความเป็นผู้นำในอุบายนั่นเอง เหมือนคนยืนดูที่กำลังเลื่อนไปในไห่ ท่มกลางบริษัทที่มีพระราชา เมื่อจะแก้ปัญหาของทรามผมถึงกล่าวคาถาที่ ว่า :- เราคิดค้นหาเหตุหลายอย่าง บรรดาเหตุเหหล่านี้ เหตุที่ เราจะบอกนั้นแหละจะเป็นของจริงพระผามณ์ เราเข้าใจว่าบูเหาหม้อ ตัวหนึ่งได้เลื่อนไปอยู่ในไห่ข้าวของท่านผู้ไม่รู้สึก. ก็แหละพระมหาสัตว์ ครั้นกล่าวอย่างนี้แล้ว จึงถามว่าทรามผมมีไหม ข้าวตุในไห่ของท่านนั้น ? พ. มี ท่านบานติิต ม. วันนี้ เวลาอาหารเช้า ท่านนั่งกินข้าวดูสะสิ ? พ. ใช่ ท่านบานติิต ม. นั่งที่ไหนล่ะ ? พ. ที่จงไมในป่า ม. ท่านกินข้าวดูแล้ว เมื่อไปดื่มน้ำ ไม่ได้ผูกปาไถ่สะสิ ? พ. ไม่ได้ผูก ท่านบานติิต ม. ท่านดื่มน้ำแล้วมา ไม่ได้ตรวจดูไถ่ผูกเลยซิ? พ. ไม่ได้ดูู ท่านบานติิต ม. ทรามผมว่าเราเข้าใจว่า ในเวลาท่านไปดื่มน้ำ เข้าไปในไห่แล้ว เพราะได้กลิ่นข้าวตุตของท่าน ผู้ไม่รู้ตัวเลย ท่านได้มาเท่านั้นแล้ว เพราะฉะนั้นให้ยกไล่ล่วงไว้ว่ามกลางบริษัท แก้ปากไถ่ออก แล้วเลียงไป ยืนอยู่ห่างพอควร ถือไม่ท่อหนึ่งเคาะไถ่ก่อน ต่อจากนั้น ก็อกเห็นผู้เหาหม้อ แม่เมี่ย เข่าฟ่อ ๆ เลี้ยงออกมาแล้วหายสงสัย ดังนี้ แล้วจึงกล่าวคาถาที่ ว่า :-