ปัญญาบารมี หนทางการสร้างปัญญา : หน้า 104/144

ปัญญาบารมี หนทางการสร้างปัญญา ๑๐๕ ดูนี้ ด้วยการทูลถามปัญหาว่า ถ้างั 7 คือ พระเจ้าจุลดิ่น พระราชาชนนี้ พระเมธี พระอนุชาพ พระสหายธนบูรณ์ อาจารย์เกวฺรฺดิว และโฬส ไปพบ ผีเสื้อข่า แล้วพระองค์ต้องพระราชทานคน ๓ คน ให้เสื้อกัน จะพระราชทาน ใครตามลำดับ พระเจ้าจุลดิ่นตอบว่า ๑. พระราชชนี ๒. พระเมธีสี ๓. พระอนุชา ๔. ธนเสฎ ๕. เกวฺรฺา และ ๖. พระองค์เอง ส่วนโฬสจะรักษา ด้วยชีวิต เพราะคนอื่น ๆ ยังมีข้อควรตำหนิ แต่มโสลเป็นนักปราชญ์ ไม่รงเห็นความผิด ความชั่วไฺ ๒ ของมโสล ถึงพระองค์สิ้นพระชนม์ไป มโสลก็ดูแลบ้านเมืองต่อไป (ทุกรทุกสดก ว่าด้วยผีเสื้อกันน้ำ) เมื่อทราบแน่ชัดแล้ว พระแม่กรีฎิว่า เกีรติคุณของมโสลบดันติด ปรากฏเพียงเท่านี้ ยังไม่เพียงพอ เราจักกระทำเกียรติคุณของมโสลบดัน ให้ปรากฏในท่ามกลางชาวเมืองทั้งสิ้นที่เดียว ให้เป็นประหนึ่งว่าดำน้ำมัน ลงบนผิวแม่ค้านำแผ่ขยายไปใน นั้น คิดซะแล้วถึงจะทูลเชิญพระเจ้าจุลดิ่นจาก ปราสาทให้ปลาดอาสนะที่พระลานหลวงนั่งบนอาสนะนั้นแล้ว ประกาศให้ ชาวเมืองมาประชุมกัน แล้วทูลพระเจ้าจุลดิ่นถึงปัญหาผีเสื้อกันน้ำตั้งแต่ต้นอีก ในเวลาที่พระเจ้าจุลดิ่นตรัสโดยยู ที่ตรัสมาแล้ว นางนงรีภิไธกะได้กล่าว ประกาศแก่ชาวเมืองว่า “ชาวปัญจาจจะทั้งหลาย ท่านทั้งหลายฟัง พระดำรัส ของพระเจ้าจุลดิ่นนี้ พระองค์ทรงปกป้องมโสลบดัน สละพระชนม์สิขอสงส ได้ยาก พระเจ้าปัญจาจารงสละชีวิตของพระองค์นี้ พระเมธี พระนิษฐา พระสหาย และพราหมณ์เกวฺรฺดิว และแม้ของพระองค์เอง เป็น ๖ คนด้วยกัน ปัญญามีประโยชน์ใหญ่หลวงเป็นสิ่งละเอียดยุบเป็นเหตุให้คนเรามีความคิด ในทางที่ดี ย่อมมีเพื่อประโยชน์เกื้อกูลในปัจจุบันและเพื่อความสุข ในภายหน้า ด้วยประการฉะนี้” ในยามนั้นปลายชีวิต ท่านมหาบัณฑิตยังกำดำรงตำแหน่งเสนาบดี แห่งอุตรปัญจาณคร สร้างสมคุณงามความดีอย่างมากมายสุดที่จะพรรณา ได้หมดสิ้น ท่านมีความสุขเกษมสำราญ ในราชสำนักของพระเจ้าจุลดิ่นตลอด เรื่อยมา จนตราบถึงกาลอาสะนแห่งชีวิต