ข้อความต้นฉบับในหน้า
นี่คือข้อความที่แสดงในภาพ:
ตอนที่ ๒ นิทานชาดก - สัมภเวชาดก
ในขณะนั้นเอง สุจิตฺตพราหมณ์ถึงปัจจุบันของสัญญาอมาร
อันสัญญาอมารทำสักการะเคารพแล้ว ถูกถามถึงเหตุที่มา จงแจ้งให้ทราบ
พระบรมศาสดาเมื่อจะทรงประกาศเนื้อความนั้น ได้ตรัสพระคาถา
๒ คาถา ความว่า
มหาพรหมผู้ทรงวาวิโทตรนั้น ได้ไปถึงยังสำนัก
สัญญาอมารแล้ว ได้เห็นสัญญาอมารนั่งอยู่ในนิราศของตน
จึงพูดว่า เราเป็นราชูดของพระเจ้าโกรพีราช ผู้ยศศรางส่งมา
พระองค์ผู้บริสุทธิ์โลตร ดำรงสมอรรถและธรรม ได้ตรัสว่า
ดังนี้ ดูก่อนสัญญาอมาร เจ้าถูกถามแล้วจงบอกอรรรถและธรรม
นั่นเอง
ก็นครั้งนั้น สัญญาอมารกำลังคบหารยากของผู้อื่นอยู่ที่เดียว ลำดับนั้น
เธอจึงบอกสุจิตฺตรพาหมณ์ว่า พ่อคุณ ข้าพเจ้ากำลังบหารยารยของผู้อื่น และ
เมื่ออบก็กำ้องข้ามแม่ให้ไปฝังโน มฏฐยูคือความตาย ยอมกลืนกินข้ามเจ้า
ซึ่งกำลังข้ามแม่อยู่ทั้งชื่นนั่ง ด้วยเหตุนี้ จิตของข้าพเจ้าจึงขุ่นมัว
ไม่สามารถบอกอรรรถธรรมแก่ท่านได้ แต่ข้าพเจ้าม่องชายอยู่คนหนึ่ง
ชื่อว่า สัญญาอมาร แต่เกิดมาอายู่ได้เพียงเจ็ดปี มีญาณความรู้เห็นอึ๋งอึ๋ง
ตั้งร้อยเท่า พันเท่า แสนเท่า เธอจงบอกแก่ท่านได้ เชิญท่านไปถามดูเถิด
เมื่อจะประกาศความนั้น ได้กล่าวคาถา ๒ คาถา ความว่า
ข้าแต่น้องสุจิตฺพราหมณ์ มัฏฐราธยอมกลิ่นกิน
ข้าพเจ้า ทั้งช้าและเย็น ถึงถูกท่านถาม ก็ไม่สามารถบอก
อรรถและธรรมแก่ท่านได้
ท่านพราหมณ์สู้จิตตะ น้องชายของข้าพเจ้าอยู่ชื่อว่า
สัญญาอมาร เชิญท่านไปถามอรรรถและธรรมเถิด