ข้อความต้นฉบับในหน้า
นั่นคือว่า แนะนำว่าโจร้าย มึงจะพาเมียญูไปไหน นายทหารปฏิบัติว่า ตอบว่า แนะนำ่อย่เด็คร้าย เมี๊ยงเมื่อไร กล่าวดังนี้ แล้วก็ไสคอ นายโคหกาฟไป นายโคหกาพจับมือนางที่มาดาหลา กล่าวว่าว่า รอค่อน รอค่อน เอ้งจะไปไหน ข้างงานมา 7 ปีจึงได้ เอ้งมาเป็นเมี๊ย เมี๊ย เมื่อทะเลาะกับนายทิ้มปฏิบัติ พลางมาถึงที่ใกล้ศาลพระมหาสัตว์ มหาชนประชุมกัน. มโหศบัณณ์ติดถามว่า นั่นเสียงอะไรน สัตว์ความนั้นแล้วให้เรียกคนทั้งสองมา ได้ฟังโต้ตอบกันแล้ว จึงกล่าวว่าว่า แก้ผ้าสองจัดอยู่ในวินิจฉัยของเรา or. คำณคนทั้งสองยอม. จึงถามนายทิ้มปฏิบัติว่า แก้ชื่ออะไร. ข้จะเจ้าชื่อทิ้มปฏิบัติ ก็กรรยาของแก ชื่ออะไร. เมื่อไม่ทันรู้ชื่อก็บอกชื่ออื่น. บิดามารดาของแกชื่ออะไร กับบอกชื่อเนื่อง ๆ. บิดามารดาของกรรยาชื่ออะไร เมื่อยังไม่รู้ก็ บอกชื่ออื่น.
ลำดับนั้น มโหศบัณท์จึงให้คนของตนกำหนดด้วยคำไว้ แล้วให้ นายทิ้มปฏิบัตินออกไปให้เรียกนายโคหกพามา ถามชื่อคนทั้งปวงโดยนัยหนหลัง. นายโคหกพร้อมอยู่ตามเป็นจริงก็ออกไม่ผิด พระโพสต์怎么领้ืน้ นายโคหกออกไปให้เรียกนายทิ้มปฏิบา ว่า แกชื่ออะไร ข้าพเจ้า ชื่อทิ้มปฏิบัติ. ผัแกชื่ออะไร เมื่อยังไม่ทันรู้ก็ชื่อกันก็ บอกชื่ออื่น. บิดามารดาของแกชื่ออะไร. เมื่อยังไม่รู้ก็ บอกชื่ออื่น.