ข้อความต้นฉบับในหน้า
ปัญญาบารมี หนทางการสร้างปัญญา
๑๑๒๙
คาถานี้มีธรราธิบายว่า พระชนกพระองค์ใดทรงสืบพระนาคแล้วได้ทรงเห็นเสนาบนิตผู้มีปัญญาดี คือมีปัญญาสูงสุด ด้วยพระเนตรที่น่ารักทุกขณะททรงปรารถนาจะเห็น การใด้ทอดพระเนตรเห็นทุกขณะที่รงพระประสงค์โล่ล้นของพระเจ้าชนกนั่น เป็นลาภที่พระองค์ทรงได้แล้วดีจริงๆ คืบรรดาลกทั้งหมดที่พระเจ้าชนกนั่นทรงได้แล้ว ลาเกเหล่านั้นเท่านั้นชื่อว่าเป็นลาภที่ทรงได้มาดีแล้ว
ก็และ ครันถวายสุดดีพระราชา แล้วพรหมก็ได้หยิบเอาเงิน ๑๐๐ กหาปนะออกมาจากไหประสงค์สุดดีพระมหาสัตว์ให้ความชื่นชม จึงกล่าว คาถา ๑ กับครังคาถาว่า :-
ท่านเป็นผู้ปู้เครื่องปู้เผิดบังออกได้หรืออย่างไร จึงเห็นของทุกอย่าง ข้าแต่นาทรหมณ ญาณของท่านเป็นญาณที่น่าพิศวงนัก ทรัพย์เหล่านี้ของข้าพเจ้าอยู่ ๙๐๐ กหาปณะ ขอนาทรงรับเอาทั้งหมดเดีด ข้าพเจ้าของอุปให้ท่าน เพราะว่า วันนี้ ข้าพเจ้าได้ชีิวิตไว้ เพราะท่าน อีกโสดหนึ่ง ท่านก็ได้ทำความสุสดให้แก่ภรรยาของข้าพเจ้าด้วย
พรหมณนั้น ครับพูดอย่างนี้แล้ว ก็อ้อนวอนพระโพธสัตว์แล้วอ้อนวอนอีกว่า ถามามีทรัพย์แสนหนึ่งไซร้ ข้าพเจ้าต้องให้เดียวน แต่ทรัพย์ของข้าพเจ้ามีเพียงเท่านี้เท่านั้น ขอท่านจงรับทรัพย์ ๙๐๐ กหาปณะเหล่านี้เถิด. พระโพธสัตว์ ครับได้ยืนกั้นนั้น แล้วจึงกล่าวกถาที่ ๘ ว่า :-
บันฑิตทั้งหลายจะไม่รับค้าง เพราะถากทั้งหลายที่ไพร่ต่างกล่าวดีแล้ว คำก่อนพรหมณ ท่านจงให้ทรัพย์ของท่านได้แต่เพียงนี้ วางใกล้เท้า แล้วจงรับเอาไปยังที่อยู่ของตนเกิด.