มิโหสถบันฑิตและการทดสอบปัญญา : หน้า 77/144

มิโหสถบันฑิตคิดว่า เรื่องนี้ต้องย้อนปัญหา จึงส่งให้เรียกคนผู้ลาดพูดมาสองสามคน ส่งสอบให้พูด แล้วส่งไปให้กล่าว ท่านทั้งหลายจงเล่นน้ำจนตาดแดง ทั้งผมทั้งฝรั่งเปียกตัวเปื้อนโคลน ถือเชือกก่อนดินและท่อนไม้ไปสู่วรรณราชินีเวศน์ ให้กราบทูลความที่มายื่นคอยเฝ้าพระราชาได้โอกาสแล้วเข้าเฝ้าภูรบุตลว่า ข้าแต่พระมารดาเจ้า เพราะทรงส่งข่าวไปให้ชาวบ้านไปอันยิวมิชุมตามส่งสาระโบกธรณีมากวาย ก็แสมสาระโบกธรณีนี้ เห็นพระนครอันมีมำแพง คูประตู หอรบ ก็กลัว ตัดเชือกนี้เข้าไปเพราะ เคยอยู่ในป่า พวกข้าพระองค์ก็ล้มตายด้วยก้อนดินและท่อไม้ก็ไม่สามารถจะให้กลับ ขอโอกาสโปรดพระราชทานสระโบกธรณีเก่าของพระองค์ที่นำมาทุบป่า พวกข้าพระองค์จักผูก ควบเข้ากับสระโบกธรณีใหม่มามวลวก เมื่อพระราชารับสั่งว่า สระโบกธรณีของเราที่นำมาแต่ป่าไม่เคยมีมาแต่กาลไหนๆ เราไม่เคยส่งสาระโบกธรณีไปเพื่อผูกกับอะไร นำมานั้น จงหลวงข้าแต่สมมติเทพ ถ้าเมื่ ออย่างนี้ ชาวบ้านปะจ่อมรบซ้อมคาม จักส่งสาระโบกธรณีมาววายอย่างไรได้ ชาวบ้านที่รับคำแนะนำของมโหสถ ก็ไปตามทุกประการ พระราชาทรงตรวบว่า มโหสถรู้อุปปัญหา ก็กรุณายืนดี