ข้อความต้นฉบับในหน้า
มัโถสับสนติดได้งิมงำทูด จึงคิดว่า พระราชาทรงใคร่จะพบเราและบิดาของเรา จึงไปหามิดา ไหว้แล้วกล่าวว่าพระราชาทรงใคร่จะพบปิดา และข้าพเจ้า ขอ勿วางพร้อมด้วยอนุเศรษฐีพันหนึ่ งเป็นบริวารไปไว้ก่อน เมื่อไปอย่าไปมือเปล่า จงเอาใบไม้จันทน์ เติมด้วยเนียยใส่ใหม่ไปด้วย พระราชาจักรสปินอกรับกับบิดา ตรัสเรียกให้นั่งว่า จงนั่งที่อาสน อันสมควร บิดาจงรู้สำนอสนสมควรแล้วนั่ง เมื่อกบังแล้ว ข้าพเจ้าจักไป พระราชาจักรสันททายาข้าพเจ้า ตรัสสั่งให้นั่งว่า จงนั่งที่อาสน อันสมควร แต่ณั้นข้าพเจ้าจักแดลูกบิดา บิดาจงลูบกาดสนด้วยสัญญานั้น กล่าวว่ า เน่าะพ่อมโหสถ พอจังนั่ง ณ อาสนนี้ ปัญหาอย่างหนึ่งจักถึงที่สุดในวันนี้
สิริวิตกเศรษฐีรับจะทำตามนั้น แล้วก็ไปโดยที่กล่าวแล้ว ให้ทุกความ ที่เน่นยืนรอที่พระวาระแด่พระราชา ครั้นได้พระราชานุญาตแล้วจึงเข้า ไปเฝ้า ถวายบังคมพระราชา ยืนอยู่ ณ ที่ควร่วนหนึ่ง พระราชาทรงทักทายปราศรัยตลอดว่า ดูก่อนคุณดิ มโหสถบุตรของท่านอยู่ไหน เศรษฐีถามว่า มาวายหลัง พระราชาทรงชรดังนี้ ก็ถือพระหฤทัย ตรัสว่า ดูก่อนคุณดิ ท่านจงดูอาสนควรแก่ท่านั่ง เศรษฐีดู่อน คุุณบดี ท่านจงดูอาสนควรแก่ท่านั่ง เศรษฐีนี้ก็ยัง ณ อาสนที่ควรแก่ตน ในที่ส่วนหนึ่ง