สงครามระหว่างพระเจ้าจอห์นและมโหลส : หน้า 99/144

พระเจ้าจอห์นทรงล้อมเมืองมิลา เพื่อให้ยอมแพ้ แต่เมื่อเห็นชาวเมืองไม่ยอมแพ้ ก็คิดจะกักน้ำโดยทำท่านบกันน้ำที่ไหลเข้าไปในเมืองเสียแทน โหลสก็แสดงให้ทราบว่าในเมืองมีอิสรธที่ลึกและกว้างใหญ่มากมาย แม้จะล้อมทั้งปี ผู้คนพลเมืองก็ไม่อด ล้อมกันเพื่อให้อดข้าวและฟืน แต่โหลสก็กล้าแดให้ทราบว่า ฟืนและข้าวเปลือกในเมืองมีพอ กับประชาชนพลเมืองแม้จะล้อมอยู่ก็ไม่อดตาย แต่ไม่ว่าจะโจมตีวิธีใด โหลสก็รู้กัน สามารถตอบโตและแก้ไขได้ทุกครั้งไป เมื่อคิดว่าจะให้ออมแพ้แต่ก็ไม่สำเร็จ เกว็จจิงทูลพระเจ้าจอห์นอดตศึกโดยทำธรรมยต์ก็มโหลส ก็ยากว่าคใครไหวก่อน คนผู้นั้นจะต้องพ่ายแพ้โดยอาจารย์ก็ว่ามโหลสเป็นคนมีปัญญาสูงมาวาระ เมื่อสิงอายุวก็ต้องทำความเคารพฐานผู้ใหญ่ กับเด็ก มโหลสจะแก้ไขอย่างไรได้ พอได้รับคำท้าเรื่องธรรมยต์ มโหลสก็เห็นทางชนะทีเดียว เขาเข้าไปอยิ่ม แก้วมิติ(อักษรอ่านไม่ชัด) เถิดในทิพย์มากพระเจ้าเทวราชเพื่อใช้ประกอบในสงครามกับฝ่ายศัตรู ในสนามรบได้จัดตั้งที่ประทับให้พระราชาทั้งสองฝ่ายได้บรรทับอยู่ด้วย ไพร่ฟ้าหยิบประจัญหน้ากันกลางสนาม ซึ่งก็อาจจะไกลจากที่ประทับทั้งสองฝ่าย มโหลสออกไปพบเกว็จภูพรามณ์ โดยนำเอาแก้วมิติ(อักษรอ่านไม่ชัด) ควรเมืองไป ด้วย แสร้งบอกว่าจะยกให้พระมหน แต่มจะส่งให้ถวายมือ พราหมณ์ก็วาง พราหมณ์ก็แกล้งว่ากำรึนจะตกจึงพังลงรับแต่ไม่ทัน แก้วนถึงตกลงเก็บด้วยความโลภ มโหลสก็กลดคอเกว็จไว้ ผลักให้กระเด็นไป แล้วให้นายร้องประกาศว่า เกว็จภูพรามณ์ก็ลงไหวมโหลสแล้ว ถูกผลักไปด้วยความรังเกียจ บรรดาทหารของพระเจ้าจอห์นเมืองเห็นแต่ภาพเกว็จภูพรามณ์ก็ลงแทบเท้า แตไม่ทราบว่ากำลงด้วยเหตุตใก็เชื่อตามที่ทหารของมโหลสป่าวประกาศ พวกจนกลัวอ่านอาวมไโหลสและพากันถอยหนีไปไม่เป็นกระบวน กองทัพพระเจ้าจอห์นก็แตกพ่ายไป