พระราชาและราชเสาฯ ในราชสำนัก : หน้า 29/144

[๒๖๒] เมื่อพระราชาทรงพระสำราญอยู่กับหมู่มตย์ อันพระสนมกำนัลน์ในเฝ้าแหน่อย เสาฯมตย์ เป็นคนฉลาด ไม่พึงรำทวนในพระสนมกำนัลน์ใน ราชเสาฯไม่ควรเป็นคนพูงชนะ ไม่ค้านองกายวาจา มีปัญญาเครื่องรักษา ตำรวมอินทีรียสมบูรณ์ด้วยการตั้งใจไว้ดี ราชเสาฯนั้นพึงอยู่ในราชสำนักได้. [๒๖๓] ราชเสาฯไม่ควรเล่นหัว เจาะปราศรัยในที่ตอบรับพระสนมกำนัลน์ไม่ควรถือเอาทรัพย์จากพระคลังหลวง ราชเสาฯนั้นพึงอยู่ในราชสำนักได้ ราชเสาฯไม่พึงเห็นแก่การหลับนอนได้มากนัก ไม่พึงดีมาสราญเมายายไม่พึงฆ่าเนื้อในสถานที่พระราชาธิษฐ์พระองค์นั้นพออยู่ในราชสำนักได้. ราชเสาฯไม่พึงร่วมพระดี ราชบัลลังก์ พระราชอาณัน เรือและพระพระนั่ง ด้วยอาการนั่งนอนว่าเป็นคนโปรดปรานราชเสาฯนั้นพึงอยู่ในราชสำนักได้. ราชเสาฯต้องเป็นผู้มีปัญญาเครื่องพิการรา ไม่ควรเฝ้าให้ใกล้เกลือนึกว่ากินเสานักโปรดปรานพระเสานั้นพึงอยู่ในราชสำนักได้. ราชเสาฯต้องเป็นผู้มีปัญญาเครื่องพิการรา ไม่ควรเฝ้าให้ใกล้เกลือนึกว่ากินเสานักโปรดปรานพระเสานั้นพึงอยู่ในราชสำนักได้. [๒๖๔] พระเจ้าทรงหัวทรงงอพระราชโอรสหรือพระราชวงศ์ ด้วยบ้าน นิคมแกล้วแกล้วหรือชนบท ราชเสาฯควรนั่งคู่ก่อน ไม่ควรเผด็จลูกคุณหรือโทษ. [๒๖๕] พระราชาชทรงปลับหนีงอร่างให้แก่กรมช้าง กรมม้า กรมรถ กรมเดินเท้า ตามความชอบในราชการของพระราชเสาฯไม่ควรดาทนเขา ราชเสาฯนั้นพึงอยู่ในราชสำนักได้. ราชเสาฯเป็นนักปราชญ์ผู้มีไปในเหมือนกันและศรัทธาไปตามเหมือน ไม่ใคร่รุกทุทัศทาน ราชเสาฯนั้นพึงอยู่ในราชสำนักได้. ราชเสาฯเป็นผู้ท้องน้อยเหมือนคำฉุน พึงเป็นผู้ไม่มีสิ้นเหมือนปลา พึงเป็นผู้จับประมาณในโกฎะ มีปัญญาเครื่องรักษาดตแก้วกล้า ราชเสาฯนั้นพึงอยู่ในราชสำนักได้.