ธรรม 6 ประการของภิกษุ : หน้า 78/142

“ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย ภิกษุผู้ประกอบด้วยธรรม 6 ประการ เป็นผู้สามารถในอันปฏิบัติเพื่อ ประโยชน์เกื้อกูลแก่ทั้งตนและผู้อื่น ธรรม 6 ประการเป็นไฉน ดูกรภิกษุทั้งหลาย ภิกษุในธรรมวินัยนี้ 1. เป็นผู้มีความเข้าใจได้เร็วในกุศลธรรมทั้งหลาย 2. เป็นผู้ทรงจำธรรมที่ได้ฟังแล้ว 3. พิจารณาเนื้อความแห่งธรรมที่ทรงจำแล้ว 4. รู้อรรถรู้ธรรมแล้วปฏิบัติธรรมสมควรแก่ธรรม 5. เป็นผู้มีวาจางาม กล่าวถ้อยคำไพเราะ ประกอบด้วยวาจาของชาวเมืองอันสละสลวย ไม่มีโทษ ให้รู้ประโยชน์ 6. เป็นผู้ชี้แจงพรหมจารีให้เห็นแจ้ง ให้สมาทาน ให้อาจหาญ ร่าเริง ดูกรภิกษุทั้งหลาย ภิกษุผู้ประกอบด้วยธรรม 6 ประการนี้แล เป็นผู้สามารถในอันปฏิบัติเพื่อประโยชน์เกื้อกูลแก่ทั้งตนเองและ ผู้อื่น” 5.1.2 แนะนำธรรมะและแจ้งข่าวบุญ เมื่อเราได้ทราบแล้วว่า มนุษย์ทุกคนในโลกนี้ต่างก็แสวงหาความสุข ต้องการจะหลุดพ้น จากทุกข์ด้วยกันทั้งสิ้น ดังนั้นในการทำหน้าที่กัลยาณมิตรต่อหมู่ญาติของเราอันดับแรกก็คือ นำพระธรรม คำสอนของพระสัมมาสัมพุทธเจ้า ที่เราได้เรียนรู้และได้ประพฤติปฏิบัติมาแล้ว ไปแนะนำแก่หมู่ญาติของเรา ให้ได้ทราบว่า หนทางที่จะพบความสุขที่แท้จริงนั้น คือการทำใจให้หยุดนิ่งอยู่ที่ศูนย์กลางกายฐานที่ 7 เมื่อใจหยุดนิ่งถูกส่วนแล้ว จะเข้าถึงพระธรรมกายซึ่งเป็นสรณะที่แท้จริงของมนุษย์ทุกคนในโลก ต่อจากนั้น เราค่อยแนะนำให้เขาเห็นคุณค่าของการเกิดมาเป็นมนุษย์ พญานาคอยากเกิดเป็นมนุษย์ กิจโฉ มนุสฺสปฏิลาโภ การได้อัตภาพเป็นมนุษย์เป็นการยาก กิจนํ มจฺจาน ชีวิต ชีวิตของสัตว์ทั้งหลายเป็นอยู่ยาก กิจฺนํ สทฺธมฺมสฺสวนํ การได้ฟังพระสัทธรรมเป็นการยาก กิจโฉ พุทธานมุปปาโท การอุบัติขึ้นแห่งพระพุทธเจ้าทั้งหลาย เป็นการยาก การได้เกิดเป็นมนุษย์นั้นเป็นของยาก ต้องอาศัยกำลังความเพียรในการสั่งสม ความดีอย่างยิ่งยวด พระพุทธองค์ทรงอุปมาความยากในการเกิดเป็นมนุษย์ไว้ว่า “ในท้องทะเลกว้างใหญ่ ปฐมอลังสูตร, อังคุตตรนิกาย อัฏฐกนิบาต, มก. เล่ม 37 ข้อ 152 หน้า 582. * เรื่องนาคราชชื่อเอรกปัตตะ, อรรถกถาขุททกนิกาย คาถาธรรมบท, มก.เล่ม 42 หน้า 329. บทที่ 5 การ ทำ หน้าที่ กัลยาณมิตร ต่อคนอื่น DOU 69