พระพุทธเจ้ากับการเปลี่ยนแปลงจิตใจ : หน้า 119/142

พระปัญจวัคคีย์ยอมฟังธรรม เพราะจำได้ว่าคำพูดเช่นนี้พระองค์ไม่เคยพูดมาก่อนเลย และ พระพุทธองค์ทรงมีคำพูดที่เชื่อถือได้มากที่สุด ทรงทำให้ชายหนุ่ม 30 คนได้คิด ในระหว่างเดินทางไปยังกรุงราชคฤห์ พระพุทธองค์ได้แวะพักใต้ต้นไม้ต้นหนึ่ง ในบริเวณใกล้ เคียงกันนั้นมีชายหนุ่ม 30 คนชื่อพาคนรักมาเที่ยวหาความสำราญกัน แต่ชายหนุ่มคนหนึ่งไม่มีคนรัก จึง พาเอาหญิงแพศยาคนหนึ่งมาเป็นคู่แทน ขณะที่กำลังเล่นเพลินกันอยู่นั้น หญิงแพศยาได้ลักเอาของมีค่า ของเขาเหล่านั้นหลบหนีไป คนเหล่านั้นออกติดตามหาจนกระทั่งมาพบพระพุทธเจ้าประทับอยู่ใต้ต้นไม้ จึง เข้าไปทูลถามว่า เห็นผู้หญิงคนหนึ่งหรือไม่ พระองค์ทรงถามว่า “มีอะไรจะต้องทำกับผู้หญิงหรือ ชายหนุ่มเหล่านั้นเล่าเรื่องตั้งแต่แรกถวาย พระพุทธองค์จึงตรัสว่า “ดูก่อนกุมารทั้งหลาย พวก เธอจะมีความเห็นเป็นอย่างไร การที่พวกเธอแสวงหาหญิง กับการที่พวกเธอแสวงหาตนเองนั้น อย่างไหน เป็นความดีสําหรับพวกเธอเล่า” ชายหนุ่มเหล่านั้นต่างเห็นว่าแสวงหาตนดีกว่า จึงยอมรับฟังธรรมของพระพุทธองค์ แล้วได้บรรลุ ธรรมในที่สุด 1 ทรงสะกดองคุลิมาลด้วยคำพูด ในการปราบโจรร้ายองคุลิมาลนั้น นอกจากจะทรงใช้อิทธิปาฏิหาริย์ คือทรงกระทำให้องคุลิมาล วิ่งไล่ไม่ทันแล้ว ยังทรงใช้วิธีอาเทสนาปาฏิหาริย์คือพูดดักใจอีกด้วย เมื่อองคุลิมาลวิ่งไล่พระพุทธเจ้าจนเหนื่อยอ่อน แต่ไล่ไม่ทันสักทีนั้น เขาได้ตะโกนออกมาว่า “หยุดก่อนสมณะ หยุดก่อน” พระพุทธองค์ตรัสตอบว่า “เราหยุดแล้ว แต่ท่านยังไม่หยุด” พระดำรัสนี้ ต้องการจะให้ องคุลิมาลเกิดความงุนงงซึ่งจะเป็นเหตุให้เกิดความสนใจต่อไป “ท่านสมณะพูดมุสา ท่านเดินอยู่ ไฉนจึงว่าเราหยุดแล้ว” พระพุทธองค์ทรงรักใจด้วยประโยคต่อไปว่า “เราหยุดทำบาปแล้ว แต่ท่านยังไม่หยุด” เท่านั้นเอง แสงสว่างก็เกิดขึ้นในดวงใจขององคุลิมาล เขาหยุดวิ่ง โยนดาบทิ้งแล้วก็คุกเข่าลงแทบพระยุคลบาท เพื่อ ฟังการสอนแบบอนุสาสนีปาฏิหาริย์ต่อไป ทรงสอนพาหิยะอย่างย่อๆ คราวหนึ่ง มีนักบวชนอกศาสนาคนหนึ่งชื่อพาหิยะมาจากเมืองสุปปารกะที่ริมฝั่งสมุทรอันเป็น แดนไกลเขาได้มาพบพระพุทธเจ้า ขณะที่พระองค์กำลังทรงบิณฑบาต และขอให้พระองค์แสดงธรรมให้ฟัง มหาขันธกะ, พระวินัยปิฎก มหาวรรค, มก.เล่ม 6 ข้อ 36 หน้า 84-86. 110 DOU บทที่ 7 พระสัมมาสัมพุทธเจ้า กับ การ ทำ หน้าที่ กัลยาณมิตร