การบรรลุธรรมของพระจุฬปันถกและนางกีสาโคตรมี DF 101 การทำหน้าที่กัลยาณมิตรเบื้องต้น หน้า 121
หน้าที่ 121 / 142

สรุปเนื้อหา

เรื่องราวการบรรลุธรรมของพระจุฬปันถกได้แสดงให้เห็นว่าการเข้าถึงมรรคผลนั้นไม่ขึ้นอยู่กับสติปัญญาหรือสามารถทั่วไปของจิต ในกรณีของพระจุฬปันถก แม้จะมีความสามารถในการจดจำต่ำ แต่ก็สามารถบรรลุธรรมได้อย่างรวดเร็ว ในส่วนของนางกีสาโคตรมีที่สูญเสียบุตรได้เรียนรู้ความจริงของความตาย ทรงสอนนางโดยใช้เมล็ดพันธุ์ผักกาด เพื่อให้เห็นว่าความตายนั้นเป็นเรื่องธรรมดา นางจึงนาสิ่งที่ได้รับจากการเรียนรู้ไปฝังศพบุตรและเข้าถึงอรหันต์ได้ในที่สุด

หัวข้อประเด็น

-การบรรลุธรรมของพระจุฬปันถก
-บทเรียนเกี่ยวกับความตาย
-การฝึกจิตและสมาธิ
-ความสำคัญของกัลยาณมิตร
-ประวัตินางกีสาโคตรมี

ข้อความต้นฉบับในหน้า

พระมหาปันถกผู้พี่เห็นว่าน้องชายจะไปไม่ไหวแน่ ก็เลยขับไล่ให้ลาสิกขาออกไปเป็นคฤหัสถ์เสียเลย แต่พระจุฬปันถกยังไม่อยากสึก แต่จำต้องไป เมื่อเดินไปพบพระศาสดาจึงเข้าไปเฝ้า พระพุทธองค์ทรงถาม ครั้นทราบเรื่องราวแล้ว จึงพาพระจุฬปันถกกลับเข้าไปในพระคันธกุฎี ทรงบอกให้พระจุฬปันถกนั่งลง ประทานผ้าขาวให้ผืนหนึ่งแล้วทรงสั่งให้นั่งเอามือลูบผ้าขาวไปมา พร้อมกับท่องคำว่า รโชหรณ์โดยไม่ต้องคิด อะไรทั้งสิ้น เมื่อพระจูฬปันถกท่องไปลูบไป จิตก็เป็นสมาธิมีความสว่าง สะอาด สงบเป็นลักษณะ เมื่อถึงเวลา อันเหมาะสม ความรู้ระดับวิชชุญาณก็เกิดขึ้น พระจุฬปันถกผู้ปุถุชนก็กลับกลายเป็นพระอรหันต์ไป เรื่องนี้แสดงให้เห็นว่า การบรรลุมรรคผลนั้นไม่เกี่ยวกับสติปัญญา หรือความสามารถทั่วไปของ จิตแต่อย่างใด คนมีสติปัญญาต่ำ อาจจะบรรลุได้เร็วก็ได้ เช่น ในกรณีของพระจุฬปันถกนี้ ความสามารถ ในการจดจำต่ำมาก แต่สามารถบรรลุธรรมได้เร็ว คนที่มีสติปัญญาสูงกลับบรรลุช้าเพราะมัวแต่คิดเหตุผล ติดอยู่ในตาข่ายแห่งเหตุผล ตัวอย่างเช่น พระสารีบุตรเป็นต้น ทรงให้นางกีสาโคตมีรู้จักความตาย มีลูกสะใภ้เศรษฐีคนหนึ่ง ชื่อกีสาโคตมี ซึ่งมีบุตรคนเดียว ต่อมาบุตรของนางได้ตายลงไปโดย ปัจจุบันทันด่วน นางเสียอกเสียใจจนมีสติวิปลาสไปบ้าง ด้วยความรักอาลัยในบุตร นางจึงไม่ยอมเอาศพไป เผาหรือฝัง แต่อุ้มลูกตระเวนไปตามหมู่บ้าน เพื่อขอยาชุบลูกของนางให้ฟื้น เป็นที่น่าสมเพชเวทนาสำหรับ บางคนแต่ก็เป็นที่น่าขบขันสำหรับบางคน นางจะได้ยินแต่คำว่า “ไม่มี” จากทุกบ้านเรือน บางแห่งยังถูก ขับไสไล่ส่งเสียอีก ครั้งหนึ่ง นางได้พบกับอุบาสกคนหนึ่ง ซึ่งได้แนะนำให้นางไปขอยาจากพระพุทธเจ้า นางรีบไปยัง พระเชตวันทันที เมื่อนางออกปากขอยา พระพุทธองค์ตรัสว่า “ยามีแน่” นางดีใจอย่างล้นพ้นที่ได้ยินคำว่า “มี” เป็นครั้งแรก นางทูลถามว่ายานั้นประกอบด้วยอะไรบ้าง พระพุทธองค์ทรงตรัสว่า ประกอบด้วยเมล็ด พันธุ์ผักกาด นางดีใจยิ่งขึ้น เมล็ดพันธุ์ผักกาดเป็นของหาง่าย ขณะที่นางกำลังจะรีบเดินทางไปหาเมล็ด พันธุ์ผักกาดนั่นเอง พระพุทธองค์ก็ตรัสว่า ให้ไปหาเมล็ดพันธุ์ผักกาดจากบ้านเรือนที่ไม่เคยมีคนตาย นางกีสาโคตมี ออกตระเวนขอเมล็ดพันธุ์ผักกาดจากชาวบ้านอีกครั้งหนึ่ง แต่เดินจนเหนื่อยอ่อน ก็หาไม่ได้ เพราะทุกบ้านเรือนล้วนแต่มีคนเคยตายทั้งสิ้น ในที่สุดแสงสว่างก็เกิดขึ้นในดวงจิตของนางว่า ความตายเป็นของธรรมดา คนในโลกทุกคนต้องตาย ในโลกนี้มีคนตายมากกว่าคนเป็น ลูกของนางไม่ใช่ รายพิเศษอะไร เขาได้ปฏิบัติตามกฎอันเที่ยงธรรมแห่งจักรวาลแล้วพร้อมๆ กับเกิดความรู้ใหม่นี้ขึ้นมา นาง ก็นำศพลูกไปฝังแล้วก็กลับไปเฝ้าพระพุทธเจ้า ต่อมาก็ได้บรรลุพระอรหันต์ 1 ประวัติพระกีสาโคตรมีเถรี, อรรถกถาอังคุตตรนิกาย เอกนิบาต, มก. เล่ม 33 หน้า 50. 112 DOU บทที่ 7 พระสัมมาสัมพุทธเจ้า กับ การ ทำ หน้าที่ กัลยาณมิตร
แสดงความคิดเห็นเป็นคนแรก
Login เพื่อแสดงความคิดเห็น

หนังสือที่เกี่ยวข้อง

Load More