ข้อความต้นฉบับในหน้า
ความเลื่อมใสมาก แต่อุรุเวลกัสสปะก็ยังไม่อ่อนข้อ ยังเข้าใจว่าตนเป็นพระอรหันต์ประเสริฐกว่านั่นเอง
ต่อมาพระพุทธองค์ทรงแสดงปาฏิหาริย์อีกหลายอย่าง เช่น ให้อุรุเวลกัสสปะเห็น ท้าวมหาราชจตุ
โลกบาลทั้ง 4 มาเข้าเฝ้า เห็นท้าวสักกะมาเข้าเฝ้า เห็นท้าวสหัมบดีพรหมมาเข้าเฝ้า ทรงทายดำริของอุรุ
เวลกัสสปะถูกต้อง เสด็จไปบิณฑบาต ที่อุตตรกุรุทวีป เทพต่างๆ มาช่วยในการซักผ้าบังสุกุล ทรงนำ
ผลหว้าประจำชมพูทวีปมาให้ดู ทรงช่วยผ่าฟืน ก่อไฟ ดับไฟ ก่อกองไฟ 500 กอง และครั้งสุดท้ายทรงแยก
น้ำออกแล้วทรงจงกรมอยู่ระหว่างกำแพงน้ำ ในที่สุดอุรุเวลกัสปะจึงยอมแพ้
ทรงแก้ความสงสัยของเสลพราหมณ์
ครั้งหนึ่งเสลพราหมณ์ ผู้เป็นปรมาจารย์ทางพระเวทได้พามาณพบริวาร 300 คนเข้าไปเฝ้า
พระพุทธเจ้า และได้ตรวจดูมหาปุริสลักษณะของพระพุทธองค์ ก็ได้พบลักษณะทุกอย่าง เว้นแต่ลักษณะ 2
ประการ คือ พระคุยหะเร้นอยู่ในฝัก 1 พระชิวหาใหญ่ 1 ทันใดนั้น พระผู้มีพระภาคทรงบันดาลด้วยการ
กระทำพิเศษด้วยฤทธิ์ ให้เสลพราหมณ์เห็นพระคุยหะเร้นอยู่ในฝักและทรงแลบพระชิวหาสอดเข้าช่อง
พระกรรณทั้ง 2 กลับไปมาสอดเข้าช่องพระนาสิกทั้ง 2 กลับไปกลับมาแผ่ปิดมณฑลพระนลาฏ ทำให้
เสลพราหมณ์ได้เห็นเป็นลักษณะมหาบุรุษครบ 32 และเกิดความเลื่อมใส
ทรงแสดงพระองค์ช่วยพระสาวก
คราวหนึ่ง พระปิงคิยะซึ่งในอดีตเป็นศิษย์ของพราหมณ์พาวรี ได้ไปโปรดอาจารย์เดิมของตนซึ่ง
ตั้งสำนักอยู่ริมฝั่งน้ำโคธาวารีในชนบทอันห่างไกล เมื่อพระพุทธองค์ทรงทราบว่า ทั้งสองท่านมีอินทรีย์แก่
กล้าแล้ว ขณะประทับยืนอยู่ที่พระเชตวัน กรุงสาวัตถีนั่นเอง ทรงเปล่งพระรัศมีดุจทองไปแล้ว พระปิงคิยะ
กำลังนั่งพรรณนาพระพุทธคุณแด่พราหมณ์พาวดีอยู่ เห็นพระรัศมีแล้วคิดว่า นี่อะไร เหลียวแลไป ได้เห็น
พระผู้มีพระภาคประทับอยู่เบื้องหน้าตน จึงบอกแก่พราหมณ์พาวว่า พระพุทธเจ้าเสด็จมาแล้ว
ทรงโปรดโจรองคุลิมาล
เรื่องที่รู้กันแพร่หลายที่สุด ก็คือเรื่องเสด็จไปโปรดโจรร้ายชื่อองคุลิมาล ซึ่งฆ่าคนมา 999 คนแล้ว
เวลานั้น กำลังซุ่มซ่อนอยู่ในป่ามหาวัน ใกล้เมืองสาวัตถี ในวันรุ่งขึ้น ทางราชการกำลังจะส่งกองทหารไป
ปราบ นางพราหมณีผู้มารดาเป็นห่วงบุตร เกรงว่าจะถูกกองทหารฆ่าตาย จึงตัดสินใจจะไปแจ้งข่าวให้บุตร
ทราบตั้งแต่เช้า แต่ถ้าไปก็จะถูกบุตรฆ่าตาย เพราะขณะนั้นองคุลิมาลสติฟั่นเฟือนจำใครไม่ได้ จะตัดเอา
นิ้วมืออย่างเดียว
1
อรรถกถาขุททกนิกาย เถรคาถา เสลคาถาที่ 6, เล่ม 53 หน้า 96-103.
- โสฬสมาณวกปัญหานิทเทส, อรรถกถาขุททกนิกาย จูฬนิทเทส, มก.เล่ม 67 หน้า 506.
108 DOU บทที่ 7 พระสัมมาสัมพุทธเจ้า กับ การ ทำ หน้าที่ กัลยาณมิตร