ข้อความต้นฉบับในหน้า
คำปรารภ
เคยไหม...บางครั้งที่เราอยู่คนเดียวเงียบๆ แล้วเกิดคำถามขึ้นมาในใจว่า
เรากำลังแสวงหาอะไรสักอย่างหนึ่งที่ทำให้ชีวิตสมบูรณ์ แต่เราก็ตอบไม่ได้
ว่าสิ่งนั้นคืออะไร จะว่าเป็นคนหรือนึก ก็พยายามหาคนในอุดมคติแต่ไม่ค่อย
เจอ เจแต่ในอะไรไม่รู้ ก็ไม่ใช่อีก ก็เปลี่ยนกันไปเรื่อยๆ หามาเป็นบาง มาบ้าง
ในอุดมคติ สัตว์ทั้งหลายก็ไม่ใช่ บางครั้งก็คิดว่า เจอแล้ว ใช้แล้ว แต่พักเดียว
ก็หายเถอะ อยากได้ใหม่อีกแล้ว อยากเปลี่ยนอีกแล้ว หรอจะเป็นสิ่งของ
เพชรนิลจินดา ทรัพย์สินเงินทอง ลาภยศสรรเสริญต่างๆ เหล่านี้ก็ยัง
ไม่ใช่ มันทำให้ใจไม่อิ่มเลย ไม่รู้สึกเพียงพอ รู้สึกว่าได้แล้วก็อยากเปลี่ยน
หรืออยากได้อีกไปเรื่อยๆ บางช่วงของอารมณ์เราจะเป็นอย่างนี้นะ
จนกระทั่งเมื่อไรที่เราเข้าถึงพระธรรมกายในตัว พอถึงตรงนั้นแล้ว
อ๋อ! รู้แล้วว่า สิ่งที่เราต้องการแสวงหาอยู่ตรงนี้เอง อยู่ที่พระธรรมกายนี้แหละ
ไม่ได้ที่ไหนเลย เป็นที่ประชุมรวมความปรารถนาของเรายังตรงนั้น ทำให้เรา
รู้สึกอิ่ม รู้สึกพอ
แล้วจะเชื่อได้อย่างไร ก็ต้องลองดู เอาหัสสโล มาลองดูนะ