ข้อความต้นฉบับในหน้า
24 กรกฎาคม พ.ศ. 2566
ใจก็ตแล้วจะเติมใจ
นี่เราเข้าพรรษาได้ 15 วันแล้ว พรรษานี้เป็น พรอรษาแห่งการบรรลุธรรม ในฤดูการเข้าพรรษา ต้องตั้งใจความเพียรให้ดี เพราะจะหาช่วงจังหวะอากาศดี ๆ อย่างนี้ไม่ใช่เสมอ ถึงแม้ฝนฟ้าจะตก เอล่องฝนอาจทำให้เป็นหวัดบ้าง แต่ก็ยังดีที่มันไม่หนาวไม่ร้อนเกินไป
คุณยายอาจารย์มหารัตนมุณี อุบาลิศาเจนจ์ ขนกุ้ง ท่านชอบดูนกนี้มาก ท่านบอกว่านั้นหฤมันไม่หนาว ร้อนก็ไม่ร้อน นั่งดิ่งเลย เหมาะสำหรับผู้ที่ฝึกฝนใหม่ที่มีความจำเป็นเกี่ยวกับเรื่องดินอากาศฟ้า แต่สำหรับคนที่ทำเป็นแล้วไม่ขึ้นอยุ่กับดินอากาศฟ้า เพราะใจติดตรงกลางแล้ว จะกะเมนดีลังอาหารอย่างไรก็ไม่หลุด เหมือนเสื้อผ้าสวมใส่จะขับตัวแค่ไหน หากะเมนดีลังอาหารยังอยู่กับตัวเรา ติดเหมือนเป็นอวัยวะส่วนหนึ่ง เหมือนเราหากะเมนดีลังอาหารอย่างไรจงูก็ยึดติดอยู่บนใบหน้า ทุ่งยึดอยู่ข้าง ๆ ไม่ใช่พอกะเมนดีลังอาหารแล้วจบกรีด
เพราะฉะนั้น คนที่ใจขาดติดแล้วจะไม่ขึ้นอยู่กับกาลเวลา ภูมิอากาศภูมิประเทศ แต่าสำหรับผู้ฝึกใหม่ก็ยังมีความจำเป็น ที่ใจยังไม่ติด เดี๋ยวหลุด เดี๋ยวติด บางทียังไม่เคยติดเลย เมื่อไม่เคยติด มันก็ไม่เคยหลุด แต่ความมังสิโทก็ไม่รู้ เดียวก็อยู่ในตัว เดียวก็อยู่ข้างนอก ลองให้ใจติดสักครั้งเดียว แล้วจะติดใจ ติดอะไรไม่สื่อติดศูนย์กลางกาย มันสว่าง มีความสุข มีบิต มีความเบิกบาน