การเป็นบัณฑิตที่ดีหลังจากลาสิกขา : หน้า 178/218

เมื่อฤกษ์ขาไปแล้วก็ยังตั้งมโนปณิธานปฎิบัติให้แน่วแน่ว่า เราจะเป็นพระพูทธมกะที่สมบูรณ์ จะเป็นต้นบูฏัตน์แบบที่ดีของโลก ไม่ใช่ว่าในพระธรรมบวชแล้ว ไม่ได้ดูด ไม่ได้ดื่ม ไม่ได้แดนซ์ ลาสิกขาออกไปเลยล้างแค้นลููกกัน สะนั้นนั้นแหละ อย่างนี้ไม่เอานะ พอลาสิกขาไปแล้วเขาเรียกว่าบันฑิต หรือ ทิติ แปลว่า ผู้ที่อุดมไปด้วยศีล สมาธิ ปัญญา สิ่งที่ดีงามอันอยู่ในตัวเรา คล้าย ๆ กับว่าเราเข้ามาหล่อหลอมความเป็นมนุษย์สมบูรณ์ขึ้นด้วยคำสอนของพระสัมมาสัมพุทธเจ้า ในเพศของสมณะ เมื่อลาสิกขาไปแล้ว ไปรเป็นบันฑิตแล้วก็ต้องเป็นต้นบุญต้นแบบที่ดี มีกำลังใจเข้มแข็งในการทำความดี ไม่ดีมาหล่า ไม่เล่นการพนัน อะไรที่ไม่ดีเลิกหมด ใครเข้าใกล้ก็ชวนเขาทำความดีให้หมด ใครรอเราทำความชั่ว เราก็ต้องชวนเขาทำความดี ถ้าเราไม่ดึงเขามา คนอื่นก็ดึงไป ต้องดึงกันมาอย่างนี้ เพราะเราได้มารู้แล้วเห็นแล้วในระดับหนึ่ง มารวาสธรรมหรือข้อปฏิบัติสำหรับชีวิตมรรคาสังก์ไปศึกษากันให้ดี ซึ่งรายละเอียดก็จะไม่พูดในที่นี้ เพราะว่าไม่เน้นในเรื่องวิชาการ เราก็ศึกษาว่าไว้ไปปฏิบัติให้เป็นตัวอย่างที่ดี ใคร ๆ เห็นก็จะได้ชื่นชมคิดบัดนี้ใหม่ชื่นชมด้วยความจริงใจ แล้วก็จะทำให้เขาเกิดแรงบันดาลใจที่จะทำความดีด้วย พระปิยะมหาราชาครูอาจารย์ก็พลอยมีหน้ามีตา บวชจากวัดไหนดีวัดนั้นก็พลอยมีหน้ามีตาไปด้วย ถ้าเป็นพระลูกชายของครูไม่ใหญ่ ครูไม่ใหญ่ก็พลอยมีหน้ามีตาไปกับเขา จะหนูขึ้นอีกเยอะเลย ได้พระลูกชายช่วยประกาศชื่อเสียงและเกียรติคุณด้วยการไปเป็นต้นบุญต้นแบบที่ดี และมาเป็นกำลังสนับสนุนพระพุทธศาสนาต่อไป