ความเข้าใจในความชัดของจิตใจและเป้าหมายชีวิต : หน้า 43/218

และได้ทุกวันเลย แต่ชัดหรือไม่ชัดอีกเรื่องหนึ่ง ขึ้นอยู่กับว่าใจเราละเอียดแค่ ไหน ถ้าใครรายงานภาพก็จะไม่ค่อยชัด ใจละเอียดมันก็ชัดขึ้น ความชัดมีหลายระดับ ตั้งแต่ชัดน้อยกว่าสมาคมตาเห็น ชัดเท่ามาตาเห็น หรือชัดดีกว่าสมาคมตาเห็นเพิ่มขึ้นไปเรื่อย ๆ ขึ้นอยู่กับหยุดกันนึง เพราะฉะนั้น มาถึงบรรทัดนี้ ประโยคนี้ เราจะมีความรู้สึกว่าไม่อยากเลย ถ้าทำได้ก็เห็นได้ เห็นไม่ได้เพราะเราไม่ได้ก็ ถ้าเราได้นกข้าว ก็อิ่มได้ ถ้าเราไม่ได้กินก็กินอิ่ม ก็ง่าย ๆ แค่นั้น แต่เราก็นกกันไม่ค่อย จะถึง ทุ่มเททรัพยากรเพื่อความรู้ที่แท้จริง มีรายบหนึ่งที่พุทธมามกัลยานึก สะดุ้งพรึบทั้งภาพเลย คือ อธิษฐาน นั่งสมาธิ เพราะกลัวใจหยุด คนใจหยุดนี้พุทธมามกัลยามาก ๆ เสียดาย ชาวโลกเขาไม่รู้เป้าหมายของชีวิต เพราะฉะนั้นจึงดำเนินชีวิตผิดพลาดบ้าง ไม่สมบูรณ์บ้าง และก็เสียเวลา ไปมากมาย ห่างไกลจากเป้าหมายชีวิต ที่แท้จริง ถ้าหมนุษย์ทั่วโลกเข้าใจว่า กิดมาเพื่อทำพระนิพพานให้แจ้ง หรือ อย่างน้อยก็มาสร้างบารมี โลกจะหมุนไปในทางบวกเลย เสียดายว่า ชาวโลกแสวงหาความรู้ที่ไม่ค่อยจะเกิดประโยชน์อย่างแท้จริงสักเท่าไร แล้วที่ทุ่มเททรัพยากรไปเพื่อสิ่งที่ไม่ค่อยจะเป็นประโยชน์ ถ้าหากเขา ทุ่มเททรัพยากรมาเพื่อให้มฦมมนุษย์ชาติค้นคว้าความรู้ที่แท้จริง เพื่อ ไปสู่จุดหมายปลายทางของชีวิตได้ ถ้าคิดอย่างนี้พร้อมกันเมื่อไร โลก ก็เกิดสันติสุขในตอนนั้นเลย