ข้อความต้นฉบับในหน้า
๒๑ สิงหาคม พ.ศ. ๒๕๕๖
(พึ่งตัวเองได้ (๒)
จากวันเข้าพรรษามาได้ ๓๙ วัน เหลืออีกเดือนเศษก็จะออกพรรษา
กันแล้ว พรรษานี้เราให้ชื่อว่า พรรษาแห่งการบรรลุณธรรรม ค่าเตี๊ยมคือพรรษา
แห่งการบรรลุณธรรมกาย จะต้องดกน่ำกันทุกว้นเลย เพราะว่าจะมี
สมาชิกใหม่มาเรื่อย ๆ ก็ต้องดกน่ำจะได้รู้ว่าพรรษานี้มีความสำคัญอย่างไร
พระธรรมกายมือในตัวของมนุษย์ทุกคนในโลก ไม่ว่าจะเป็นเชื้อชาติ
ศาสนาและเผ่าพันธุ์ใดก็ตาม จะรู้หรือไม่รู้ จะเชื่อหรือไม่เชื่อก็ตาม ล้วนมี
พระธรรมกายอยู่ในตัวทั้งสิ้น
เราจะรู้ได้อย่างไร จะดูได้เมื่อเห็น ถ้าไม่เห็นก็ไม่รู้ แล้วทำอย่างไรดีจะถึงจะ
เห็น ก็ต้องทำใจให้หยุดนิ่งที่ศูนย์กลางกายฐานที่ ๗ ในกลางตัวของเรา เราจะ
เห็นได้ไปราด่ำดิ่ง ทุกคนสามารถเข้าถึงได้ เห็นได้ ดังนั้นพรรษานี้
เราจึงจะต้องกวดขันตัวของเราให้เข้าถึงพระธรรมกายในตัวให้ได้ เพราะ
พระธรรมกายในตัว คือ พระรัตนตรัยในเชิงเป็นที่พึ่งที่ละลึกสูงสุดของ
เรา สิ่งอื่นที่จะเสมอเหมือนหรือนิ่งกว่านี้ไม่มีอีกแล้ว
เมื่อเข้าไปถึงแล้ว เราจะมีความรู้สึกอบอุ่น ปลอดภัย พึ่งตัวเองได้ เพราะ
เราเข้าถึงที่พึ่งภายในตัวของเรา เรามอดความจำเป็นจะต้องไปพึ่งต้นไม้ ภูเขา
จึงจากสองหาง แมวสองหัว วัวหำ หรืออะไรต่อใคร ๆ เขาว่าดี ที่อยู่ภายนอก
มันหมดความจำเป็นแล้ว
นั่งอยู่บนอาสนะแต่ ๑ ตารางเมตร ห้องไม่ต้องกว้างใหญ่ จะที่ไหนก็ตาม
ในโลก จะมีความรู้สึกอาจา อาภาเบิกบาน มีความสุข ไม่มีหายเหงา