อนาคตของพระพุทธศาสนา : หน้า 189/218

อายุเพิ่มไปคิดว่าอายุพระพุทธศาสนาจะยาวไปอีกพันสองพันปีข้างหน้า มันไม่แน่น อาจถึงตรงนั้น หรืออาจจะเกินไปกว่า นั้น ขึ้นอยู่กับว่ามีการ สืบต่อไหม เพราะฉะนั้น ที่จำเป็นจำจะต้องลาสิกขา ก็ได้นใจทำความเพียรให้ ในระดับที่กิแล้ล้ดีและภาคภูมิใจ เราต้องสมมติว่าตัวเองถ้าเราอายุสัก ๔๐ ๕๐,๖๐ เรานึกย้อนหลังว่า ตอนที่เราบวชมิได้ วันไหนเราภูมิใจไหม ถ้าเช้าเอน เพลนอน บ่ายพักผ่อน คำว่ารัก นึกอย่างไรก็ไม่ภูมิใจ นักแล้วมัน แหงนใจ แต่ถ้าเช้านั่ง สาย นั่ง บ่ายเย็นนั่ง ค่ำ นั่ง นึกอย่างนี้ปลื้ม ยิ่งวัง ไหนนั่งชมซิ ถึงลู้สะบั้นแหละจนถึงเช้าเลย ยิ่งปลื้ม ยิ่งนั่งแล้วเห็น แสงสว่างภายใน เห็นดวงธรรมภายใน เห็นกายภายใน หรือองค์พระภายใน ยิ่งไม่มีวันสิ้นเลย พระลูกชายอีกไม่กี่วันเราจะลาสิกขาแล้ว รถถังประจัญบานเลยนะ ลุยกันให้ สะบั้นนั้นแหละเลย ๗ ตุลาคม พ.ศ. ๒๕๕๖ พอดีเมื่อพึ่งพอใจ เหลืออีก ๕ วัน จะออกพระแล้ว พรรษาแห่งการบรรจงธรรม ซึ่งมี อยู่ในตัวของมนุษย์ทุก ๆ คนในโลก ไม่ว่าจะเชื่อชาติดาสนามและเผ่าพันธุ์ใด จะเชื่อหรือไม่เชื่อ รู้หรือไม่รู้ก็ตาม ล้วนมีหมด ไม่เชื่อก็มาพิสูจน์ ทำให้ถูก หลักวิชา เดียวก็เข้าถึง เพราะเขาเข้าถึงกันลงเอย ทั้งคริสต์ พุทธ มุสลิม