ข้อความต้นฉบับในหน้า
29 กรกฏาคม พ.ศ. 2566
น่น้อย ไม่ใช่น้อย
วันนี้วันที่ 16 นับจากวันเข้าพรรษา พระราชานี้คือ พรรษาแห่งการบรรลุธรรม เพราะฉะนั้นต้องใช้เวลาในพระชนนี้ให้คุ้มค่า ซึ่งอากาศดีมาก ๆ ไม่ร้อน ไม่หนาว ไม่อ่ำ เหมาะในปฏิบัติธรรม ทำความเพียรเรื่อยไป อย่าท้อ อย่าขี้เกียจ ไม่ใช่เพื่อนนั่งแล้วมิด เมื่ย ฟัง ก็เลยคิดไปเองว่าเราญู่น้อยมั่งจึงไม่ได้เห็นพระกับเขาบาง ที่จริงไม่ใช่น้อย แต่ตั้งน้อย แล้วนอนเยอะ
ต้องนั่งเยอะ ๆ แล้วจะได้อย่างแน่นอนเชื่อเถอะ คุณอื่นเขาทำได้ ทำไมเรา ทำไม่ได้ ทำไมได้อยู่ประการเดียว คือไม่ได้ทำ ฝึกไปเรื่อย ๆ ลักษณะหนึ่งใจก็หยุดนิ่งเอง ไม่จำกัดกาลเวลา หยุดเช้าเห็นเช้า หยุดสายเห็นสาย บ่าย เย็น ค่ำ กลางคืน ดึก แดง รุ่งสาย หยุดตอนไหนก็เห็นตอนนั้น เป็นอกาลิอก
มนุษย์เราหมือนหุ่นให้บุญและบาปชิด เหมือนหุ่นกระบอกตามโรงละครเขาเชิดเป็นตัวนั้น ตัวนี้ ตัวโน้น มีบทบาทต่าง ๆ นานนั้นแหละ เพราะฉะนั้นเราก็ต้องส่งสมบุญให้มาก ๆ ถ้าหากเรามีบุญมาก อุปสรรคก็ลดลงไปเรื่อย ๆ ความสมหวังในชีวิตทั้งปัจจุบันและในอนาคตมีมากเป็นทวี
บุญคือพลังงานแห่งความบริสุทธิ์ที่จะชัดพลังงานแห่งความไม่มีบริสุทธิ์ให้หมดสิ้นออกไปจากกาย วาจา ใจ ฯลฯ ธรรมเห็นจำนิดของเรา จะได้บุญมากนอกจากทำทานรักษาศีลแล้ว การทำใจหยุดนิ่ง ๆ ตรงกลางกายฐานที่ 7 ถ้าชัดใสสว่างเมื่อไรแล้วบุญจะมาก หลักอยู่ตรงนี้