ข้อความต้นฉบับในหน้า
ถ้าบวชแล้วไม่ลาสิกขา และตั้งใจประพฤติดีปฏิบัติชอบจนหมดอายุขัย
อนิสงส์มากกว่านั้นเข้าไปอีก ไม่ใช่ ๔๔ กับ เป็นร้อยกับสิบสิบ พันก็มี หมื่นก็มี
แสนกับกิม มี ยิ่งถาบวชแล้วเข้าถึงพระธรรมภายในไม่ต้องพูดถึง ข้างนอกเป็นพระ
เอาไป ๔๔ กับ ถ้างั้นในเข้าถึงพระในตัวด้วย บวสองชั้นอย่างนี้สุขใจยิ่งมาม
ยิ่งถ้าได้ศึกษาวิชาธรรมภายด้วยไม่ต้องพูดถึง เพราะฉะนั้น
ถ้าบวชแล้วมีบุญมาก ๆ บวชแล้วลาสิขาฯ บุณมากเหมือนกัน แต่มาก
ไม่มาก ถ้ามวชแล้วไม่ลาสิกขาและตั้งใจทำความเพียรไปเรื่อยอย่างนี้ได้บุญมาก ๆ
โยมพ่อโยมแม่ถ้าลิ้มที่ลูกบวชเอาไปครึ่งหนึ่ง ๑๒ กับ โลกเกิดขึ้น
ต้องอยู่เสื้อสายไป ๑๒ ครั้ง มาเกิดก็ชาติก็แล้วแต่ไม่ไปบาย ถ้าไม่ไป
ทำครูธรรม และก็ไม่ทาบปดัง ๆ ที่เป็นอาจิณธรรม ทำบุญไปตลอด เอาไปเลย ๑๒ กับ แล้วถ้าลูกบวชแล้ว เข้าถึงพระธรรมภาย บวกเข้าไปอีก
แต่ถ้าลูกบวชแล้วรู้สึกบวชทำไมะนอย่างนี้ ถ้าแบบนี้ได้บุญนิด ๆ หน่อย ๆ แต่พอกลับจิตกลับใจปลื้มในภายหลังก็มีสิทธิ์ เพราะฉะนั้น
ใครเป็นโยมพ่อโยมแม่ให้รัง ๆ ปลื้มหนะ
ดังนั้น การบวชจึงเป็นสิ่งสำคัญมาก เป็นผ้าชุดสุดท้ายในสงสารวัฏ
ชุดเดียวกับพระอรหันเจ้า ทรงผมทรงสุดท้าย เป็นต้นแบบที่ของโลก ของ
การดำเนินชีวิตของมนุษย์ ที่สุดของมนุษย์ชั่วสุดท้ายก่อนเข้าสู่พระนิพพาน
ไม่ว่าจะหญิงหรือชายจะต้องมาเป็นนักบวช สมัยพุทธกาลก็มีคำฉันนี้ ถ้าเป็น
ชายก็เป็นภิษุ เพราะฉะนั้นสุดท้ายก็มาตรงนี้ ดังนั้นเพศนักบวชจึงเป็นเพศ
อันอุดม เมื่อได้มาแล้วก็หวังแหนเอาไว้ให้ดี
๙๘๑