การปฏิบัติธรรมเพื่อการศึกษา : หน้า 190/218

แห่งซาศนึกอิ่น ๆ ที่ทามให้เป็นนักศึกษา เป็นกลาง ๆ ที่จะมาศึกษาเรียนรู้เพิ่มเติมจากที่เคยได้จากครอบครัว แล้วก็เข้าถึงกัน ต่างก็ยืนยันว่าจริงและดีจริง ๆ วันนี้ให้ตั้งใจบรรพตีปฏิบัติธรรมกันให้เต็มที่ อย่าให้วันเวลาล่วงไปโดยเปล่าประโยชน์ ให้สมกับที่เราได้ตั้งใจเอาไว้ตั้งแต่พรรษา พรรษานี้จะได้เป็นประวัติศาสตร์ชีวิตการสร้างบารมีของเราที่ได้เกิดมาเป็นมนุษย์ เมื่อใจทำสิ่งที่ดี ๆ แล้วก็ต้องทำให้ได้ตลอดรอดฝั่ง ทำให้ถูกหลักวิชชา อย่าให้ตั้งเกินไป หย่อนเกินไป แสงหาความพอดี ตรงที่เรามีความพิงพอใจนั่นแหละ คือความพอดี ร่างกายจะเป็นตัวบอกเรา ระบบประสาทกล้ามเนื้อจะบอกเราว่า อันนี้ดีงามจะเกร็งจะเครียด ถ้าหากว่าหย่อนมันจะหลับจะฟ Client ถ้าพอ ดีมันจะสบาย ๆ อยากอยู่ตรงนี้นาน ๆ แม้จะไม่มีอากะไรมาให้ดู หรือไม่มีแสงสว่างมาปรากฏก็ไม่ได้ด้านสิ่ง คือใจถูกกดให้สูงเหนือการเห็นหรือไม่เห็น คือเห็นดีดี ไม่เห็นก็ไม่เป็นไร มันเลยความรู้สึกอยากเห็นหรือไม่อยากเห็น อยู่ในระดับเฉย ๆ แล้วก็อยากจะอยู่ตรงนั้นนาน ๆ ไปเรื่อย ๆ อย่างถูกหลักวิชชา แล้วเราก็รักษาอารมณ์ดีอารมณ์เดียวกันให้ต่อเนื่อง ให้ตลอดเวลาในทุกอิริยาบถนอนยืนเดิน หรือทำกิจอะไรเท่าไหร่ก็แล้วแต่ ถ้árาราอารมณ์ ณ ตรงนี้เอาไว้ก็จะทำให้เราสมความปรารถนา คือการเข้าถึงพระธรรมภายในที่เราได้ตั้งใจเอาไว้ แค่ทำใจให้หยุดนิ่งเฉย ๆ ที่ศูนย์กลางกายฐานที่ 7 เท่านั้น จะว่ายากก็ยากไม่มาก จะง่ายก็ง่ายไม่มาก มันพอดี ๆ ยากพอสู้ แล้วก็ง่ายพอมีลังกำลังทำ อย่างนี้แล้วเดี๋ยวก็เข้าใจจะหัวเราะก็ ๆ ก็ ๆ ก็เดียว เชลล์น