การทำความเพียรและการรักษาศีลในพุทธศาสนา : หน้า 186/218

แต่คำว่าสบายในที่นี้ไม่ได้หมายความว่า ขี้เกียจ หรือเรื่อยเปื่อย อย่างนั้นนะ สบาย ๆ อย่างนั้นสบายแบบนี้ไม่ทำอะไร แต่สำหรับการทำความเพียร หมายถึง ทำอารมณ์ให้สบาย ไม่ให้ตึง ไม่ให้หย่อนเกินไป ทำใจเคร่งประโลมิก ลูกทุกรูปมีบุญญาธิการมาก ถ้ามีบุญน้อยไม่ได้มาวซาหรอก มามาซแล้วยังได้ยินเรื่องราวเกี่ยวกับเรื่องวิชธรรมนาย เกี่ยวกับเรื่องมรรคผลนิพพานอยู่ในตัว พระธรรมกายอยู่ในตัว จะเข้าถึงได้ด้วยการหยุดการนั่ง เมื่อเรามีบุญมากก็ต้องใช้บุญให้เป็น ฝึกให้ใจหยุดนั่งไปเรื่อยๆ ทำความเพียรรวมไปยังไม่สายเกินไป เมื่อเราลาสิกขาแล้วก็ไปเป็นคฤหัสดีดี เป็นต้นบุญต้นแบบที่ดีของโลก ในยามนี้โลกขาดแคลนตัวอย่างที่ดีให้ดู รักษาศีล ๕ ให้บริสุทธิ์บริบูรณ์ ศีล ๔ ตอนช่วงที่เรามีความพร้อม หรืออย่างน้อยวันพระ ซึ่งก็ทราบเราได้ฟื้นฟูวันพระให้ชาวพุทธทั้งหลายได้เห็นคุณค่า วันพระไหนตรงกับวันทำงาน เราก็ถือศีล ๘ เวลาเพื่อนร่วมงานถามเราจะตอบได้ว่ามีถือศีล ๘ เพราะวันนั้นวันพระ โน้ม เขาไม่เข้าใจ เขาอาจจะหัวเราะว่าเราเชย มงาย หรืออะไร ก็แล้วแต่ เราก็ต้องใจเย็น ๆ ค่อย ๆ อธิบายให้เขาฟังว่า ไม่ใช่เฉย ไม่ใช่งมงาย นี่เป็นอารมณ์ะเทศนี้ขอพระอรหันต์ผู้ประเสริฐ ผู้เห็นภัยในวัฏสงสาร แล้วก็เป็นธรรมเนียมปฏิบัติของชาวพุทธ เราเป็นชาวพุทธก็ต้องปฏิบัติอย่างนี้ แล้วต่อไปเสียงหัวเราะจะค่อย ๆ หายไปอะไรคนลองคน แล้วก็จะเปลี่ยนมาเป็นความเลื่อมใส แม้บางคนจะยำยำ แต่ถ้าทำยิ้มแย้ม และตอบไปด้วยเหตุด้วยผล จะยิ้มอย่างไรแต่ในใจเขาเลื่อมใสนะ แล้วเขาจะเกิดแรงบันดาลใจที่จะมาศึกษา