การปฏิบัติธรรมและการเห็นองค์พระ : หน้า 81/218

ฺิ้ง ก็เลยหยุดใจวาว่า “สัมมา อะระหัง” แล้วใจหยุดจริง ๆ เห็นองค์พระชัดใสแบบลมลอยขึ้นมาเลย เห็นตอนเรือจะคว่ำอีกท่านหนึ่ง ท่านเป็นพระอยู่วัดอื่นแต่ไปปฏิบัติธรรมที่วัดปากน้ำ ท่านเล่าให้ครูไม่ใหญ่ฟังว่า วันนั้นท่านนั่งรถอยู่ คนขับชักเร็วมากเลยวิโงตรงร่วง เวียนใหญ่ พอเลี้ยววีดิว ท่านตกใจรืมวาน “สัมมา อะระหัง” ปราฏว่ใจหยุดลงไปเห็นองค์พระผุดขึ้นมาตอนรถเลี้ยวโค้ง มีหนุ่มน้อยคนหนึ่งมารับครูไม่ใหญ่ให้สอนสมาธิ แล้วก็หายไป หันไปดูอีกที อ้า! เห็นลงไปนั่งในครรกำข้าวในทาคคู่ กันลงไปอยู่ในครา นั่งไปชั่วโมงครึ่ง ก็ออกมาจากครุมกว่า “ไม่เห็นมีอะไรเลย มีแต่คงพระ” ครูไม่ใหญ่ก็อยากให้ครูเรียนอนุบาลฝันในฝันวิทยาพูดอย่างนี้บ้าง “ไม่เห็นมีอะไรเลย มีแต่คงพระกับดวง” มืออยู่คราวหนึ่ง ครูไม่ใหญ่ไปเยี่ยมไข้โรงพยาบาลแห่งหนึ่ง คนป่วยท่านเป็นคนจีน อายุมากแล้วแต่ก็พูดภาษาไทยได้คล่อง ลูกท่านก็ไปเฝ้าข้าง ๆ เดี๋ยวก็นำให้ท่านทำภาวนา “สัมมา อะระหัง” ท่านก็ทำไป ท่านจะเสียงดังนะ ซึ่งเป็นอธิษฐานของผู้ที่มีพลังภายในเยอะ ขนาดป่วย ๆ แต่ก็เสียงดัง ท่านก็เรียกชื่อลูกสาว แล้วก็พูดภาษาชาวบ้านนะ “เฮ้ ย ใครจะ เเอาลูกแก้วมาใส่ในท้องกู เอาออกหน่อยโอ้โย” คือท่านก็ไม่รู้เรื่อง ด้วยความอ่อนโน้ทของท่าน นี่ขนาดป่วย ๆ นอนอยู่บนเตียงผู้ป่วยก็เห็นได้ เพราะฉะนั้น มรรคผลนิพพานเป็นอภิลิโก ไม่จำกัดเวลา และไม่จำกัดสถานที่ ทุกคนสามารถเข้าถึงได้ ตั้งแต่เด็กเรียนไปจนกระทั่งถึงผู้ป่วยใกล้จะละโลก