ความหลากหลายของสัตว์และมนุษย์ : หน้า 38/218

อออกมาเป็นรูปปรางของสัตว์น่า รูปร่างของเปรต อสุภาย และสัตว์เดรัจฉาน สัตว์เดรัจฉานก็มีมากมาย ตั้งแต่สัตว์ใหญ่ สัตว์ปานกลาง กระทั่งสัตว์เล็ก ๆ น้อย ๆ มีรูปทรงมารองรับ สุดติภาพ มีภายทิพย์มารองรับ กายทิพย์ยังแบ่งออกไปได้แยะยะ นาค ยักษ์ คุนเทพ ภูเขา ฤทธิเทวา รุ่งเทวา อากาศเทวา ชาวสวรรค์ พรหม รูปพรหมรองรับ ใครเป็นผู้กำหนดดูนิพนธ์และขั้นตอนนี้ ก็บุญกับบาปนั้นแหละ พระกัณ มารเป็นผู้กำหนดอยู่ฉากหลัง พระกิอยู่เบื้องหลังบุญ มารอยู่เบื้องหลังบาปแล้วเวลาที่เขาประกอบรูปร่างขึ้นมาก็อุบายกับบาปประกอบนั้นแหละ บุญกิรุ่งในฝ่ายสุดติ บาบกิรุ่งในฝ่ายทุคติ พอมีรูปปรางเขาก็เอกภาพมารองรับเหมือนเอาโลกมารองรับมนุษย์อย่างนี้แหละ แต่นั้นเป็นโลกของสัตว์นรก โลกของเทวาดี เรริกว่า สวรรค์ โลกของผู้ทำบาปเขาเรียกว่า นรก สวรรค์เขาก็มีกิจกรรมของสวรรค์ อบายก็มีกิจกรรมของอบาย แต่พอมามเมืองมนุษย์ยังเป็นชุมทางของสุดติและทุกดิษวามรวมตรงบ บุญบาปมันผสมกันปรุงกันในเมืองมนุษย์ แต่ถ้าสุดติพบบุญปรุง ถอบายบาปปรุง ถเป็นมนุษย์บาปกับบาปผสมกันปรุง เพราะฉะนั้นมนุษย์จึงแตกต่างหลากหลายไปตามกำลังบุญบาปเยอะไปหมดเลย แตกต่างกันทั้งเชื้อชาติ ศาสนา เผ่าพันธุ์ ขนบธรรมเนียม วัฒนธรรม ประเพณี ความเชื่อ ภาษาต่าง ๆ หลายหลายกันไปหมดเลย เพื่อให้มนุษย์สื่อสารกันไม่ได้ ในตัวมนุษย์มีทั้งบุญทั้งบาป ดูตัวเราเป็นเกณฑ์ มีทั้งบุญทั้งบาปอยู่ในตัว ตาสวย แต่บุญกุ้มีรึ ปากสวยแต่ฟันคุด ฟันเกห่าง นี้แหละความหลากหลายเกิด พอความหลากหลายเกิดขึ้น ความเห็นมนุษย์ก็แตกต่างกันไป และ