การต่อสู้ระหว่างบุญและบาป : หน้า 53/218

อบายจะนานกว่าในสุดทิศิภาพ เพราะฉะนั้นเมื่อเกิดมาแล้วต้องใช้เวลาให้เป็นประโยชน์ต่อการสร้างมารมี อย่าเอาสังขารไปล้มหลาย หรือไปทำสิ่งที่ไม่เกิดประโยชน์ นี่คือเป็นเรื่องที่เราจะต้องดอกย่ำดำในอยู่เรื่อย ๆ เมื่อมาเกิดเป็นมนุษย์แล้วต้องตกอยู่ภายใต้กฎแห่งกรรม ไม่มีใครหนียพันเลยแม้แต่เพียงคนเดียว เมื่อยังอยู่ในภาพสามนี้ส่วนแตตกอยู่ในกฎแห่งกรรมทั้งสิ้น มันก็่านำแปลกนะ ทำไมกายมนุษย์ถึงได้เป็นที่สนอกสนใจของผู้ที่ออกกฎแห่งกรรมกัก? ทั้งนี้เป็นเพราะเวลากายมนุษย์ทำใจหยุดนิ่งได้จึงเป็นอันหนึ่งอันเดียวกับผู้รักษาใน เมื่อฉะนั้นจะเร็วแรงมากในการที่จะเรียนรู้แล้ไปสุดหมายปลายทาง เนื่องจากกายมนุษย์มีปลอก แต่กายอื่นไม่มีปลอก เพราะฉะนั้นกายมนุษย์จึงถูกทำให้เสื่อมคุณภาพโดยปกติ ทั้งความคิด คำพูด และการกระทำ นอกจากยืนโดนถุงเข้าไปอีกหลาย ๆ เรื่อง เช่น ทำให้มีเวลายืนในโลกมนุษย์ไม่่นาน แบ็บเดียวก็หมดเวลาไปแล้ว นี่เป็นเรื่องที่ซับซ้อน © การต่สูของบุญญาบาป เราเคยเรียนรู้เรื่องบุญกับบาปว่าเป็นคู่ต่อสู้ที่แท้จริง ไม่ใช่มนุษย์กับมนุษย์ บุญเป็นเครื่องมือของพระ บาปเป็นเครื่องมือของบุญมาที่กำลังปะทะกันอยู่ ถ้าพูดให้เข้าใจง่าย ๆ คือ บุญบาปเป็นพลังงานหรือเป็นกระแสชนิดหนึ่ง แต่ถ้าพูดให้ละเอียดลงไปอีกก็คือ เป็นธาตุสำเร็จที่มีธรรมรองรับอยู่เป็นธาตุสำเร็จที่ทำให้เป็นไปตามวัตถุประสงค์ เช่น