กฎแห่งกรรมและการสร้างกรรมในชีวิต : หน้า 34/218

ทุกระดับเลยฉันตกอยู่ภายใต้กฎแห่งกรรมทั้งสิ้น คือ ทำดีได้ดี ทำชั่วได้ชั่ว หว่านพืชเช่นไรได้ผลเช่นนั้น ปลูกถั่วก็เป็นถั่ว ปลูกงาเป็นงา ปลูกถั่วอัวไปเป็นงาไม่ได้ ปลูกงาก็เป็นงาไม่ได้ ยกเว้นคนตาถั่ว ที่เมื่อเราตกอยู่ภายใต้กฎแห่งกรรม Arteไร้ดอะไรดีๆอะไรหน่อยก็มีพลั้งสิ้น ซึ่งมันอันตรายมาก ก็สบงคับให้เราสร้างกรรม กิเลสเป็นกระแสชนิดหนึ่งเป็นเครื่องมือของพญามารบังคับให้เราสร้างกรรมด้วยกาย ด้วยวาจา ด้วยใจ น้อยบ้าง ปานกลางบ้าง มากบ้าง เมือสร้างกรรมแล้วก็มีบารมี มีผลของการกระทำบป ซึ่งมีแต่ความทุกข์มานในสังสารวัฏ ทำทีเดียวต้องใช้กันหลายที ใช้ในมนุษย์โลก ใช้นอบายภูมิ ไปเกิดในมหาร吞ฌุภใหญ่ ขุมบริวารยมโลก เป็นเปรต อสุรกาย เป็นสัตว์เดรัจฉานแล้วกวินไปเป็นมนุษย์ ที่มีแต่ความทุกข์มานมาก ของเก่ายังใช้ไม่หหมด บังคับให้ทำของใหม่อีกแล้ว และเวลามาเกิดก็ทำให้สบวว่า เคยทุกข์ยากลำบากเพราะได้กระทำกรรมอย่างนั้นอย่างนี้ เอาไว้ แล้วมาเอาของใหม่เข้าไปอีก แถมงดงามไม่ให้เราไปดูไปเห็น ให้ชมของเก่า ไม่ให้รู้เรื่องราวของชีวิต เป้าหมายของชีวิตก็ไม่รู้ ก็เลยทำให้ไม่รู้ วิธีที่จะรู้ก็มีประการเดียว คือ ทำใจให้หยุดนิ่ง ให้ใจอยูกับเนื้อกับตัวพญามารกลัวมนุษย์ใจอยู่กับเนื้อกับตัว กลัวใจหยุดนิ่ง เพราะหยุดนั่งแล้วมันจะว่างไว แล้วจะเห็นด้วยธรรมจัญจะญาณะสนะเกิดขึ้น จิงจริงมนุษย์ให้ไปติดความอยาก อยากได้ อยากมี อยากเป็น ให้ติดในรูป เสียง กลิ่น รส สัมผัส ธรรมารมณ์ ที่เรียกว่า ธรรมที่ทำให้เน้นช้า ช้า คือจะไปพระนิพพานช้า เพราะใจไปดิตอยู่ตรงนั้น 22