บรามี่: แสงหาความสุขที่แท้จริง : หน้า 206/218

บรามี่ หรือแสงหาความสุขที่แท้จริง หาที่พึ่งที่ละลึกที่แท้จริงที่ถูกต้อง ซึ่งทั้งหมดที่เราอยากจะหานั้นอยู่ในตัว ไม่ใช่ซองตัวเลย หลักสำคัญก็คือการเข้าถึงพระธรรมกาย ซึ่งเป็นกายุตร์ธรรม เป็นผู้รู้ ผู้ตื่น ผู้บีบานแล้ว เป็นพระรัตนตรัยภายใน เป็นที่พึ่งที่ละลึกที่แท้จริง การแสงหาพระธรรมกายในตัวก็คือ การแสงหาความพอใจ บางทีมีคำถามว่า แต่ไหนพอดี ตอบอยากเหมือนกันนะ แต่ไหนพอดี เพราะเราไม่รู้จักพอ จักพอมีอยู่ตรงไหน เมื่อไม่รู้จักดี มันก็เลย ไม่รู้จักพอ เมื่อมันไม่พอ มันก็พรุ่งไปเรื่อย ๆ เพราะเจอแต่ที่มันไม่ดี ถ้าจะให้อดีต้องรู้ว่าดีอยู่ตรงไหน แล้วก็ต้องวางใจให้ถูกดี แล้วก็ให้ดีดี ซึ่งจะได้ดี เพราะว่าเข้าไปถึงความพอใจ ดีทั้งหมดรวมประชุมอยู่ในพระธรรมกายเท่านั้น พอไปถึงตรงนี้แล้วมันพอ คือไม่อยากจะแสงหาค่ะรื่นออกเหนือจากนี้ ที่ปัจจุบันเขาแสงหาไปเรื่อย ๆ เพราะไปเจอที่มันไม่ดี มันก็พ้อง ถามเท่าไรก็ไม่รู้จักเต็ม ถอนเท่าไรก็ไม่รู้จักเต็ม กระหายอยู่เรื่อย ๆ และชาวโลกมิจะดับความกระหายด้วยน้ำทะเล กระหายก็ถึงน้ำทะเล ดื่มเท่าไรก็ไม่หายกระหาย เพราะมันเค็ม แต่เมื่อไรเจอน้ำฝน เจ้าน้ำสะอาด เมื่อมันถึงจะดับความกระหายได้ ความเร้าร้อนในใจเช่นเดียวกัน กระหายที่ทำให้ใจร้อนเป็นนิจ มันจะหมดไปเมื่อเข้าถึงพระธรรมกาย ที่พระธรรมกายดีเพราะท่านเป็นของแท้ เป็นแหล่งกำเนิดแห่งความสุขที่แท้จริงไม่มีการเปลี่ยนแปลงเลย เป็นนิรันดร์ แต่ของนอกกายที่แสงหากัน ไม่ว่าจะเป็นคน สัตว์ สิ่งของ ล้วนตกอยู่ในไตรลักษณ์เปลี่ยนแปลงอยู่ตลอดเวลา เดี๋ยวก็ทุกข์ เดี๋ยวมันก็ทุกข์ ก็พรุ่งเข้าไปเรื่อย ๆ พักเดียวก็หายเหลือ้องหาใหม่อีกแล้ว ฉะนั้นเราต้องมาแสงหา