ความสุขอยู่ที่ใจ : หน้า 75/218

สุขทุกข์อยู่ที่ใจ ใจนั้นแหละเป็นฐานที่จะรองรับความสุข แต่ความสุขที่แท้จริงนั้นมนุษย์ไม่รู้จักกันเลย ไม่รู้จักมายาวนาน และไม่เข้าใจว่าสมมะนะอย่างไร มีอาการอย่างไร อยู่ที่ตรงไหน จะเข้าถึงได้ด้วยวิธีการใด ต่างก็แสวงหากันไป เพราะพื้นฐานของชีวิตมีความทุกข์ มนุษย์ก็เมื่อเหนื่อยเอื้อมระอากับความทุกข์ อยากจะดับทุกข์ได้ อยากจะเข้าถึงความสุข ก็ค้นหากันไป บางพวกก็หาทางวัดๆ บางพวกก็หาคำทางใจ บางทีทีก็บำเพ็ญทุกศิริยาแสวงหาความสุขด้วยการรม่นตัวเองบ้าง อย่างนี้เป็นต้น มนุษย์ยังไม่พบความสุขเลย และก็ไม่รู้จัง จนกระทั่งพระสัมพุทธเจ้าบังเกิดขึ้นในโลก แต่เดิมพระองค์ก็เป็นอดีตมนุษย์ที่มีความทุกข์เหมือนชาวโลกทั่วไป ต่างแต่ว่าอยากจะพ้นทุกข์อย่างแรงกล้า จึงขวนขวายศึกษาหาคนทางพ้นทุกข์ทรงสละราชสมบัติออกบวช แสวงหาผู้ที่จะสอนได้ว่า ความสุขแท้จริงอยู่ที่ไหน พระองค์ใช้เวลาแสวงหานานถึง ๓ ปี แต่ก็ยังไม่ได้เจอความสุขที่สมบูรณ์เลย จนกระทั่งวันหนึ่งเมื่อมาถึงเต็มเปี่ยม ในวันขึ้น ๑๕ ค่ำ เดือน ๖ ได้ต้นพระศรีมหาโพธิ์ เมื่อพระองค์สละชีวิต อธิษฐานจิตว่าถ้าไม่เจอความสุขที่แท้จริงจะไม่ลุกจากที่ ถึงเนื้อเลือดจะเหนื่อยหายไปเหลือแต่กระดูกหนังช้างมัน ไม่ได้ตายเถอะ จะต้องคั่นให้พปให้ได้ และในที่สุดพระองค์ก็ทรงค้นพบสิ่งที่ยิ่งใหญ่ที่มนุษย์และเทวดาอังกรณอยากเจอ นั่นคือความสุขที่แท้จริง ซึ่งพระองค์สรุปว่าความสุขที่แท้จริงอยู่ที่หยุดกับนั่งมีบาลีรับรองไว้ว่า นคุติ สนฺติ ปริ สุข สุขอื่นนอกจากหยุดจากนั่งไม่มีหยุดนั่งเป็นนรมสุข สุขอย่างยิ่ง เมื่อใจหยุดนั่งก็จะพบสุขที่แท้จริงอย่างนี้ว่า สมปรารถนาในชีวิต