การเพียรธรรมของพระภิกษุ : หน้า 85/218

ไม่ได้นู๊ดดิน ดายหย่ำา ไม่ได้ก็ออลป์ ไม่ได้อ่านตำรับตำราในห้องสมุด ไม่ได้อยู่หน้า คอมพิวเตอร์ อินเทอร์เน็ต ก็เห็นท่านนั่งเฉย ๆ หลังตาขีดสมาธิอุ บลังกำลังสดใส่มั่น เอาใจถอดถอนจากความยินดียืนร้าย อาตาปี สมุปชาโน สติมา วิเนยฺ โลเก อภิชฌาโทมนัสย์ อาตาปี ทำความเพียรให้กลั้นกล้า ยึกลลดให้เร่าร้อน หมายความว่า ถ้าเราทำความเพียร ยึกลกจะเร่าร้อน พอร้อนมันก็ระเหยไปอย่างนั้น นี่อุปมา สมุปชาโน สติมา วิเนยฺ โลเก อภิชฌาโทมนัสย์ ให้มีสติรู้อยู่ตลอดเวลา ถอดใจออกจากความยินดียืนร้าย ให้ใจได้สมดุลเหมือนตาชั่งสองข้าง ไม่เอนยอด ทางยิ่งดี ไม่เอนยอดร้าย นิ่ง ๆ พอถึง พระสัมมาสัมพุทธเจ้าประทับนั่ง อยู่ใต้ต้นไม้พระศรีมหาโพธิ แล้วก็ทำบัง ๆ เฉย ๆ ก็เข้าถึงได้ พระบรมครู ของเราเป็นต้นแบบอย่างนี้ เราก็ต้องทำอย่างนั้น ครูไม่ใหญ่เสียดยชีวิตพระภิษุสามเณรที่ปล่อยวันเวลาให้ผ่านไป คือลีผีไปทุกวันแต่ไม ่ค่อยจะได้ทำไร ดีไม่ดีขาดทุนด้วย บวชมนี้หวังจะทำ พระนิพพานให้แจ้ง เพื่อจะได้โอกาสงาม नहींต้องไปทำมาหากินแบบชาว โลก เอาเวลาว่างนั้นมาบำเพ็ญสมาธิธรรม คือ ฝึกใจให้หยุดให้นิ่ง เป็นธรรม สำหรับสมะณะผู้เห็นภัยในวิสุงสาร เป็นผู้ลงระงับทั้งกาย วาจา ใจ เสียดาย บางรูปไปดูที่ไม่ค่อยได้ทำอะไร ซึ่งมันควรจะได้บุญกลับคืนมา และ ได้เห็นนหนทนางที่ไปสู้ตายตนพพนเอาไว้เป็นที่ฟังแก่ตัว แล้วเราจะได้ นำไปสั่งสอนญาณโยม เพราะฉะนั้นในภาระนี้จึงเป็นภาระที่พระต้อง เห็นพระ เณรก็ต้องเห็นพระ โยมก็ต้องเห็นพระ จึงจะเรียกว่าเป็น พระมหาแห่ง การบรรจุธรรม