การหยุดใจเพื่อเข้าถึงพระธรรม : หน้า 89/218

พวกเรามีปฏิญาณที่วิธีอีวิธีการ คือหยุดนึงเฉย ๆ ไม่ต้องไปเปลี่ยนเขาเดิม อ้าปากกินลม นอนบนตะปู หรืออดอาหารบำเพ็ญกุศลเพื่อจะพาะพระในตัว หรือหาที่พึ่งที่จะเลิก เพราะว่าสิ่งที่สะสมชีวิตและผ่านประสบการณ์อย่างนี้ไปฉันมาให้แล้ว เราอยู่ในระดับว่า โอกาสที่จะคว้ามืออยู่แล้ว ถ้าไม่คว้าก็เป็นวิกฤติของชีวิตไป มันต้องไขว่คว้าเอาจังจะได้ พระธรรมภายในแม้มีอยู่ แต่ทำไม่ถูกหลักวิชชาก็เข้าไม่ถึง เพราะฉะนั้น หยุด ตัวเดียว ใจหยุดจึงจะเข้าถึงได้ ถ้าต้องหยุดใจได้ เราต้องหยุดอยาก หยุดความอยากได้ อยากมี อยากเป็นอะไรทั้งหมดเลย หยุดอย่างเดียวจึงจะเข้าถึงได้ เพราะฉะนั้นต้องจำให้ได้ ถ้าอยากหยุด ต้องหยุดอยาก ๑๙ สิงหาคม พ.ศ. ๒๕๕๖ จัดสรรเวลาให้เป็น นับจากวันเข้าพรรษามาได้ ๓๗ วัน เหลืออีกเดือนก็คือออกพรรษา แล้ว เราจะต้องตอกย้ำซ้ำเดิมอย่างนี้ทุกวัน ว่ากันไปเป็นวัน ๆ การมีชีวิตเพิ่มขึ้นอีกหนึ่งวัน ถือเป็นของขวัญล้ำค่าสำหรับชีวิตที่เราเกิดมาแล้วพระนิพพาน หรือมาสร้างบารมี ถือว่าของขวัญที่ดีมาก ๆ ยิ่งกว่าทรัพย์สินเงินทอง เพราะในหนึ่งวันนั้นเราได้โอกาสสำหรับการทำพระนิพพานให้แจ้ง