การทำความเพียรและการหยุดคิดในพระธรรมกาย : หน้า 147/218

ถ้าหากว่าใครยังทำความเพียรไม่สำเร็จ ฟิต ฟอ ฟู คือ พอเริ่มต้น เข้าพรรษาก็ฟิต กลาง ๆ ก็ฟอ พอเชิร์ธหย่อยก็ฟู ใจฟูขึ้นมุกุลกันทีนึง ตอนนี้ก็ต้องมาฟิต ฟิต ฟิต แล้วล่ะ ต้องเอาจริงเอาจัง แล้วก็ถามดูข้อที่สองว่าทำถููกหลักวิธีราชาไหม ตรนี้สำคัญนะ © หยุดเป็นตัวสำเร็จ หลักวิชาก็คือ หยุดเป็นตัวสำเร็จ หมายถึง จะเข้าสิพระธรรมกาย ภายในนี้นั้นใจต้องหยุด ถ้าไม่หยุดจะเข้าสิไม่ได้เลย ต้องหยุดคิด หยุดพูด หยุดทำอะไรทั้งสิ้นเลย เหมือนไม่ได้ทำอะไร แค่เนี่ย ๆ เงียบ ๆ เท่านั้น เดี๋ยวเราก็จะเข้าสิสิ่งที่มีอยู่ในตัวของเรา ซึ่งเป็นแผลผังของชีวิต ตั้งแต่ดวง ริมานัปสาสนติปัญญา ดวงสีด ดวงสมิธ ดวงปัญญา ดวงวิญาตติ ดวงวิญญุตติ ญาณทัศนะ กายมนุษย์ละเอีย กายทิพย์ กายพรหม กายอุปพรหม แล้วก็ายธรรมะหรือพระธรรมกาย ก็จะเห็นไปตามลำดับ ต้อง หยุด อย่างเดียวเท่านั้น ไม่หยุดไม่ถึงพระ หยุดจริงเป็นตัวสำเร็จ หยุดตรงนั้น หยุดในระดับที่ปลอดความคิด และมีความโปร่งโล่งเบาสบาย ณ ตรงนั้นจะไม่มีความคิดเลย ใจสบาย ๆ ไม่มีจิตนตกการ จิตนาการหรือบริกรรมมานีจะใช้ตอนต้น เพื่อที่จะหาสิทธิ์ของใจ ไม่ให้ใจฟุ้งไปคิดเรื่องอื่น ใจจะอยู่กับเนื้อกับตัว เมื่อใจกับกายรวมเป็นหนึ่งเดียวกันได้เมื่อนไงจะเข้าสิ่งที่มีอยู่แล้วในตัวของเรา ต้องให้โลกกลับมาสู่ที่ตั้งเดิม เพราะฉะนั้นในเบื้องต้นจึงจำเป็นจะต้องมีบริกรรมมานีดกับบริกรรมภาวนา