ข้อความต้นฉบับในหน้า
คนละอย่าง จะรู้สึกเสียรายวันเวลาว่า เหลืออีกไม่กี่วันก็จะออกพรรษาแล้ว
ทำอย่างไรเราถึงจะหยุดนั่งได้เข้าถึงพระรัตนตรัยในตัว ทำอย่างไรจึงจะทำ
พระนิพพานให้แจ้งได้
ถ้าบวชแล้วไม่ปฏิบัติธรรม ไม่ทำสมาธิ มัวใช้เวลาไปคุยกัน
เรื่องทางโลก หรือทำกิจคล้าย ๆ กับชาวโลกที่เขาทำกันอยู่ อย่างนี้เสีย
เวลาบวช บวชก็ไม่เกิดประโยชน์ บวชแล้วต้องปฏิบัติธรรม ฝึกใจให้
หยุดนั่ง ให้ถูกหลักวิชชา
เราต้องปฏิบัติธรรมทุกวัน ให้ได้สุขจากสมาธิ ซึ่งเป็นสุขที่แตกต่างจาก
ความสุขทางโลกที่เราเคยเจอ ต้องนั่งแล้วมีความสุข แม้เพียงเล็กน้อยก็จะ
ทำให้เรามีกำลังใจอยากจะนั่งต่อไป และจะเริ่มเห็นคุณค่าของการเป็น
นักบวชจากการที่ได้สุขจากสมาธิ
สุขที่เกิดจากสมาธิ เป็นสุขที่ไม่ซ้ำกันเลย เป็นสุขที่ยิ่งใหญ่ เป็นอิสระ
ว่างขาวในโตขึ้นไปเรื่อย ๆ ที่ชาวโลกยากจะเข้าใจ แต่ถ้าหากใครยัง
เข้าไม่ถึงตรงนี้ก็ราก็จะเข้าใจ สุขเหล่านี้มีอยู่แล้วในตัวของเราทุกระดับทั้ง
ปริมณฑลและคุณภาพของความสุข มีอยู่ในตัวเรานี้และไม่ได้อยู่ตัวยิ่งกว่ามาว่าเราไปถึงตรงไหน ระดับไหน
สุขที่เกิดจากใจหยุดนิ่งในระดับหนึ่ง ก็อิ่มรสความสุขความเอร็ดอร่อย
ระดับนั้น ยิ่งหยุดในหยุดหน้าเข้าไปอีก สุขในระดับละเอียดและกว้างขวาง
กว่าที่ไม่ซ้ำกัน รสชาติก็อร่อยเพิ่มขึ้น มันมีความมานิยมเพิ่มขึ้นไปเรื่อย ๆ มี
โอกาสสนุกในการนั่ง อร่อยจริง ๆ ยิ่งนั่งแล้วมันสว่างไสว หลังตาแล้วไม่มิด
เราจะเห็นคุณค่าของการบวช เราจะหวนแห่งเวลาที่ผ่านไปในเพณฑบวช
มากเลย ถ้าได้สุขที่เกิดจากสมาธิ ยิ่งเห็นพระในตัว พระเห็นพระ อยากให้