การหยุดเพื่อเข้าถึงพระธรรมกาย : หน้า 197/218

จะแต่ละจากที่ ซึ่งมันยากยิ่งกว่ากว่ามีในสมุทร แต่ท่านก็ประสบความสำเร็จ เมื่อใจท่านหยุดนิ่งถูกส่วน บารมีเก่าวของท่านก็ดีในเข้าไปถึงพระธรรมกายภายใน และท่านก็สรุปหลักวิชชาว่า หยุดเป็นตัวสำเร็จ ดังนั้น ในรุ่นของเรามันง่ายแล้วนะ แค่คำสอนที่ท่านได้ค้นมาปฏิบัติอย่างเอาจริงเอาจัง แต่ย่าให้ลงเกินไป หรือหย่อนเกินไป เอาความสบายความพึงพอใจของเราเป็นหลัก นั่นแหละคือความพอดีที่จะทำให้เราได้เข้าถึงพระธรรมกายในตัว เมื่อก่่อนที่ลูกไม้ใหญ่จะเข้ามาในห้องเรียน มองไปเห็นพระฉัตรบูรณ์ ท้องฟ้า มีร่มบินลาส่ำไส ก็ยังนึกว่ามันจะเป็นวันสมหวังของลูกพระลูกเณร แล้วก็ลูกผู้หญิงลูกชายทั้งหลาย เพราะฉะนั้นให้ตั้งใจทำความเพียรให้ดีนะ โดยเฉพาะลูกพระลูกเณรซึ่งได้ดีใจบวกชื่นมาในคราวนี้ ที่ตั้งใจบวช ยาวก็มิบ บวชช่วงสั้นก็มี ซึ่งมีเป้าหมายหลักอย่างเดียวกันคือ ทำพระนิพพานให้แจ้ง พระนิพพานก็อยู่ในตัวของเรา จะบังได้เมื่อเราข้ามถึงพระธรรมกายทั้งลูกพระลูกเณร โดยเฉพาะผู้ที่บวชช่วงสั้น ๆ ภายในไม่มีวุ่นนี้ เพราะว่า ลางานหรือปิดภารกิจเครื่องกงล้อมมาได้แค่นั้น ก็จะต้องตั้งใจกันให้ดีให้ถูกหลักวิชชา เมื่อบวชมาแล้ว จะบวชกี่วันก็แล้วแต่ ต้องตั้งใจทำพระนิพพานให้แจ้ง ประพฤติดีปฏิบัติธรรมตามคำสอนของพระสัมมาสัมพุทธเจ้า อย่างไม่น้อยก็รักษาใจของเราให้ใส ๆ แมเราเกิดมาไม่ทันพระสัมมาสัมพุทธเจ้า แต่มันคำสอนของพระองค์ เราศึกษาคำสอน แต่ถ้าหากบวชช่วงสั้นอย่างนี้จะให้มาศึกษาคำสอน มันก็ไม่มีเวลา ก็เอาที่พระเดชพระคุณหลวงปู่ ท่านสรุปมาว่า หยุดเป็นตัวสำเร็จ แล้วก็ฝึกหยุดฝึกนิ่งกันไป